ششم: ناسيه، و آن زنى است كه عادت خود را فراموش كرده است. و هر كدام اينها احكامى دارند كه در مسائل آينده گفته مى‌شود.

1- صاحب عادت وقتيه و عدديه:

مسأله 475- زنهايى كه عادت وقتيه و عدديه دارند سه دسته‌اند:

اوّل: زنى كه دو ماه پشت سر هم در وقت معيّن، خون حيض ببيند و در وقت معيّن هم پاك شود، مثلا دو ماه پشت سر هم از روز اوّل ماه، خون ببيند و روز هفتم پاك شود كه عادت حيض اين زن از اوّل ماه تا هفتم است.

دوّم: زنى كه از خون پاك نمى‌شود ولى دو ماه پشت سر هم چند روز معيّن مثلا از اول ماه تا هشتم خونى كه مى‌بيند نشانه‌هاى حيض را دارد، يعنى غليظ و سياه و گرم است و با فشار و سوزش بيرون مى‌آيد. و بقيه خونهاى او نشانه‌هاى استحاضه را دارد كه عادت او از اوّل ماه تا هشتم مى‌شود.

سوّم: زنى كه دو ماه پشت سر هم در وقت معيّن، خون حيض ببيند و بعد از آن كه سه روز يا بيشتر خون ديد يكروز يا بيشتر پاك شود و دوباره خون ببيند و تمام روزهائى كه خون ديده با روزهائى كه در وسط پاك بوده از ده روز بيشتر نشود و در هر دو ماه همه روزنهائى كه خون ديده و در وسط پاك بوده روى هم يك اندازه باشد كه عادت او به اندازه تمام روزهايى است كه خون ديده و در وسط پاك بوده است، و لازم نيست روزهايى كه در وسط پاك بوده در هر دو ماه به يك اندازه باشد، مثلا اگر در ماه اوّل از روز اوّل ماه تا سوّم خون ببيند و سه روز پاك شود و دوباره سه روز خون ببيند و در ماه دوّم بعد از آن كه سه روز خون ديد، سه روز يا كمتر يا بيشتر پاك شود و دوباره خون ببيند و روى هم از نه روز بيشتر نشود، همه حيض است و عادت اين زن نه روز مى‌شود.

مسأله 476- زنى كه عادت وقتيه و عدديه دارد، اگر در وقت عادت يا دو سه روز جلوتر يا دو سه روز عقب‌تر خون ببيند، بطور كه بگويند حيض را جلو يا عقب انداخته اگرچه آن خون، نشانه‌هاى حيض را نداشته باشد بايد به احكامى كه براى زن حائض گفته شد عمل كند. و چنانچه بعد بفهمد حيض نبوده مثل اينكه پيش از سه روز پاك شود بايد عبادتهائى را كه به جا نياورده قضا نمايد.

مسأله 477- زنى كه عادت وقتيه و عدديه دارد اگرچند روز پيش از عادت و همه روزهاى عادت و چند روز بعد از عادت خون ببيند و روى هم از ده روز بيشتر نشود، همه حيض است. و اگر از ده روز بيشتر شود، فقط خونى را كه در روزهاى عادت خود ديده، حيض است و خونى كه پيش از آن و بعد از آن ديده استحاضه مى‌باشد، و بايد عبادتهائى را كه در وزهاى پيش از عادت و بعد از عادت و به جا نياورده قضا نمايد و اگر همه روزهاى عدت را با چند روز پيش از عادت خون ببيند و روى هم از ده روز بيشتر نشود همه حيض است و اگر از ده روز بيشتر شود، فقط روزهاى عادت او حيض است و خونى كه جلوتر از آن ديده استحاضه مى‌باشد و چنانچه در آن روزها عبادت نكرده بايد قضا نمايد. و اگر همه روزهاى عادت را با چند روز بعد از عادت خون ببيند و روى هم از ده روز بيشتر نشود، همه حيض است، و اگر بيشتر شود فقط روزهاى عادت حيض و باقى استحاضه است.

1- آن كه تمام خونى كه دفعه اوّل ديده يا مقدارى از آن، در روزهاى عادت باشد و خون دوّم كه بعد از پاك شدن مى‌بيند در روزهاى عادت نباشد، كه بايد همه خون اوّل را حيض و خون دوّم را استحاضه قرار دهد.

2- آن كه خون اوّل در روزهاى عادت نباشد، و تمام خون دوّم يا مقدارى از آن در روزهاى عادت باشد كه بايد همه خون دوّم را حيض و خون اوّل را استحاضه قرار دهد.

3- آن كه مقدارى از خون اوّل و دوّم در روزهاى عادت باشد و خون اوّلى كه در روزهاى عادت بوده از سه روز كمتر نباشد و با پاكى وسط و مقدارى از خون دوّم كه آن هم در روزهاى عادت بوده از ده روز بيشتر نباشد، كه در اين صورت همه آنها حيض است و مقدارى از خون اوّل كه پيش از روزهاى عادت بوده و مقدارى از خون دوّم كه بعد از روزهاى عادت بوده استحاضه است، مثلا اگر عادتش از سوّم ماه تا دهم بوده، در صورتى كه يك ماه از اوّل تا ششم خون ببيند و دو روز پاك شود و بعد تا پانزدهم خون ببيند، از سوّم تا دهم حيض است و از اوّل تا سوّم و همچنين از دهم تا پانزدهم استحاضه مى‌باشد.

4- آن كه مقدارى از خون اوّل و دوّم در روزهاى عادت باشد ولى خون اوّلى كه در روزهاى عادت بوده، از سه روز كمتر باشد، كه بايد از ابتداء خون اوّل، به تعداد روزهاى عادت حيض قرار دهد و بقيه را استحاضه.

مسأله 480- زنى كه عادت وقتيه و عدديه دارد، اگر در وقت عادت خون نبيند و در غير آن وقت به شماره روزهاى حيضش خون ببيند، بايد همان را حيض قرار دهد، چه پيش از وقت عادت ديده باشد چه بعد از آن.

مسأله 481- زنى كه عادت وقتيه و عدديه دارد، اگر در وقت عادت خود خون ببيند ولى شماره روزهاى آن كمتر يا بيشتر از روزهاى عادت او باشد و بعد از پاك شدن، دوباره به شماره روزهاى عادتى كه داشته خون ببيند، بايد خونى كه در وقت عادت خود ديده است حيض و بقيّه را استحاضه قرار دهد.

مسأله 482- زنى كه عادت وقتيه و عدديه دارد اگر بيشتر از ده روز خون ببيند، خونى كه در روزهاى عادت ديده اگرچه نشانه‌هاى حيض را نداشته باشد، حيض است، و خونى كه بعد از روزهاى عادت ديده اگرچه نشانه‌هاى حيض را داشته باشد استحاضه است. مثلا زنى كه عادت حيض او از اوّل ماه تا هفتم است، اگر از اوّل تا دوازدهم خون ببيند، هفت روز اوّل آن حيض و پنج روز بعد استحاضه مى‌باشد.

2- صاحب عادت وقتيّه:

مسأله 483- زنهايى كه عادت وقتيه دارند سه دسته‌اند:

اوّل: زنى كه دو ماه پشت سر هم در وقت معيّن، خون حيض ببيند و بعد از چند روز پاك شود ولى شماره روزهاى آن در هر دو ماه يك اندازه نباشد، مثلا دو ماه پشت سر هم روز اوّل ماه خون ببيند ولى ماه اوّل روز هفتم، و ماه دوّم روز هشتم از خون پاك شود، كه اين زن بايد روز اوّل ماه را عادت حيض خود قرار دهد.

دوّم: زنى كه از خون پاك نمى‌شود ولى دو ماه پشت سر هم در وقت معيّن خون او نشانه‌هاى حيض را دارد يعنى غليظ و سياه و گرم است و با فشار و سوزش بيرون مى‌آيد و بقيه خون‌هاى او نشانه استحاضه را دارد و شماره روزهايى كه خون او نشانه حيض دارد، در هر دو ماه يك اندازاه نيست مثلا در ماه اوّل، از اوّل ماه تا هفتم و در ماه دوّم از اول ماه تا هشتم، خون او نشانه‌هاى حيض و بقيه نشاني استحاضه را داشته باشد، كه اين زن هم بايد روز اوّل ماه را روز اوّل عادت حيض خود قرار دهد.

سوّم: زنى كه دو ماه پشت سر هم در وقت معيّن، سه روز يا بيشتر خون حيض ببيند و بعد پاك شود و دو مرتبه خون ببيند و تمام روزهايى كه خون ديده با روزهايى كه در وسط پاك بوده از ده روز بيشتر نشود ولى ماه دوّم كمتر يا بيشتر از ماه اوّل باشد، مثلا در ماه اوّل هشت روز و درماه دوّم نه روز باشد كه اين زن هم بايد روز اوّل ماه را روز اوّل عادت حيض خود قرار دهد.

مسأله 484- زنى كه عادت وقتيه دارد، اگر در وقت عادت خود يا دو سه روز پيش از عادت يا دو سه روز بعد از عادت، خون ببيند بطور كه بگويند حيض را جلو يا عقب انداخته، اگرچه آن خون نشانه‌هاى حيض را نداشته باشد، بايد به احكامى كه براى زنهاى حائض گفته شد رفتار نمايد و اگر بعد بفهمد حيض‌