هر وقت نوشيدن داروى تلخ دشوار شد در باره شفايى كه باعث برخوردارى از ملك و نعمتهاى آن با خوشى و تندرستى و قلب شاد و فرمان نافذ است، مى‌انديشد، در نتيجه از دست دادن لذتها بر او سهل مى‌شود هم چنين مؤمنى كه قصد ملك آخرت را دارد، از تمام عواملى كه باعث هلاكت او در آخرت است، خوددارى مى‌كند و لذتهاى دنيا و خوشى آن را ترك مى‌گويد، و به اندك از آن بسنده مى‌كند، و لاغرى، گمنامى، غم، ترس را- از ترس اينكه مبادا خشم خدا او را فرا گيرد و هلاك شود-، و به اميد اين كه از عذاب خدا نجات يابد، مى‌پذيرد، و به هنگام يقين و ايمان قوى به سرانجام كار، و به نعمتهاى جاودانه كه خداوند در بهشت خود براى هميشه آماده ساخته، همه آنها آسان مى‌شود، وانگهى مى‌داند كه خداوند بخشنده مهربان همواره به بندگان مشتاق رضاى او، كمك كرده و مهربان است، در همين جا سخن را در باره ريا، پايان مى‌دهيم.