3- كسى كه قارى قرآن است. كه خداوند به هر يك از آنها مى‌گويد:

تو دروغ گويى، بلكه قصد تو آن است كه بگويند، فلانى شجاع است؛ دروغگويى، مى‌خواهى مردم بگويند فلانى بخشنده است، دروغ مى‌گويى، مى‌خواهى مردم بگويند، فلانى قارى است. آنگاه پيامبر خدا فرمود: براستى آنها اجر و مزدى به خاطر اعمالشان ندارند (5).

پيامبر 6 فرمود: بيشترين ترس من براى شما از شرك كوچكتر است! عرض كردند: شرك كوچكتر چيست؟ فرمود: ريا! خداوند بزرگ روز قيامت- وقتى كه به بندگانش اجر و پاداش اعمالشان را مى‌دهد- مى‌گويد: برويد، به سمت آن كسانى كه در دنيا رياكار بودند، و ببينيد آيا آنها پاداشى دارند (6)؟ حضرت عيسى (ع) به حواريّون فرمود: وقتى كه يكى از شما روزه دارد، سروريش و لبهايش را با زيتون، روغن بزند، تا مردم ندانند كه او روزه دار است. و هر گاه صدقه‌اى را با دست راست مى‌دهد بايد از دست چپ پنهان دارد. و هنگامى كه نماز مى‌خواند، بايد پرده در را بيندازد كه خداوند، ثناگويى مردم را همانند روزى تقسيم مى‌كند! پيامبر 6 فرمود: همانا خداوند عملى را كه در آن ذرّه‌اى ريا باشد، نمى‌پذيرد (7)! و نيز فرمود: در سايه عرش- آن روزى كه جز آن سايه، سايه ديگرى نيست- مردى است كه با دست راستش صدقه دهد و دست چپش نداند، و از اين جهت است كه امتياز عمل نهانى بر عمل علنى هفتاد برابر است (8).

و آن گرامى فرمود: روز قيامت به رياكار ندا مى‌رسد، اى بدكار، اى حيله‌گر، اى رياكار! عملت تباه، و اجرت ضايع گشت، برو اجرت را از آن كسى بگير كه براى او كار كردى (9).

يكى از بزرگان مردى را ديد كه گردنش را كج گرفته است، گفت: اى صاحب گردن! گردنت را بالا بگير، حالت خشوع به گردن چه ربطى دارد، بلكه‌