رسانيد و اگر بيند كه به احسان راضى مى‌شود بكند كه مجوّز است هر گاه شرط نشده باشد و اگر به حيل شرعيه نيز نفعى قرار دهد جايز است و بهتر است از ناخوشيهاى طلبكاران و غالبا خوشنود مى‌شوند به امثال اينها

[حق خليط كه مالش مخلوط شده باشد]

(و امّا حقّ الخليط ان لا تغرّه و لا تغشّه و لا تخدعه و تتّقى اللَّه تعالى فى امره)

و اما حق خليط كه مالش مخلوط شده باشد بمال تو يا شريك در راه و آب و امثال اينها باشد يا كسى كه از تو چيزى خرد آنست كه او را فريب ندهى، و غش نكنى به آن كه آب در شير كنى و او را فريب ندهى و از حق سبحانه و تعالى بترسى در كارهاى او و تفصيلش خواهد آمد در اخبار بسيار

[حق دشمن‌]

(و امّا حقّ الخصم المدّعى عليك فان كان ما يدّعى عليك حقّا كنت شاهده على نفسك و لم تظلمه و أوفيته حقّه، و ان كان ما يدّعى باطلا رفقت به و لم تات فى امره غير الرّفق و لم تسخط ربّك فى امره و لا قوّة الّا باللَّه)

و اما حق خصمى كه بر تو دعوى دارد پس اگر آن چه بر تو دعوى مى‌كند راستست مى‌بايد تو گواه او باشى بر نفس خود و اقرار كنى كه مرا مى‌بايد داد و بر او ستم نكنى و حق او را تمام به او برسانى، و اگر آن چه دعوى مى‌كند باطل و دروغ باشد با او رفق كنى و بغير از رفق و مدارا با او سر نكنى، و خداوندا خود را به غضب در نياورى در امر او كه فحش گويى يا دشنام دهى يا كذاب گويى بسا باشد كه او يا تو فراموش كرده باشيد و نيست قوتى مگر به يارى الهى، و در امالى و خصال از حق الخليط تا به آخر امّا ندارد و نسخ من لا يحضر مختلف است اكثر در اينجاها دارد تا و امّا حقّ الصغير بعد از آن‌