جهل از او خلاف ادب و آداب صادر شود عفو نمائى و تفصيلش خواهد آمد در ابواب نكاح‌

[حق بنده‌]

(و امّا حقّ مملوكك فان تعلم انّه خلق ربّك و ابن ابيك و أمّك و لحمك و دمك لم تملكه لأنّك صنعته دون اللَّه عزّ و جلّ و لا خلقت شيئا من جوارحه و لا اخرجت له رزقا و لكنّ اللَّه عزّ و جلّ كفاك ذلك ثمّ سخّره لك و ائتمنك عليه و استودعك إيّاه ليحفظ لك ما تاتيه من خير اليه فاحسن اليه كما احسن اللَّه إليك و ان كرهته استبدلت به و لم تعذّب خلق اللَّه عزّ و جلّ و لا قوّة الّا باللَّه)

و اما حق بنده تو از غلام و كنيز آنست كه بدانى كه آفريده پروردگار تست و فرزند پدر و مادر تست كه آدم و حوّا باشند يعنى برادر تست از مادر و پدرت و گوشت و خون تست چون از يك مادر و پدريد و مالكيت تو نه از آن جهت است كه تو او را ساخته باشى و ايجاد كرده باشى نه حق سبحانه و تعالى، و نه آنست كه عضوى از اعضاى او را ايجاد كرده باشى، يا روزى او را از زمين بيرون آورده باشى و ليكن حق سبحانه و تعالى او را آفريده است و اعضاء و جوارح او را ايجاد فرموده است و انواع روزى‌ها را از آسمان آب فرستاده است، و از زمين رويانيده است از جهة تو و او پس همه بنده و روزى خوار خداونديد، و ليكن حكمت او چنين اقتضا كرد كه او را مسخّر تو گردانيد كه خدمات ترا حسب المقدور به جا آورد و ترا بر او ايمن گردانيد و به امانت به تو سپرده است تا آن كه ترا بر احسان به او ثواب دهد، و بر بدى كه با او يا به او كنى عقاب كند پس واجبست بر تو كه احسان كنى به او و چنانكه حق سبحانه و تعالى احسان كرده است به تو و او را بنده تو ساخته است نه بر عكس، و اگر موافق طبعت نباشد بدل كن به بنده ديگر و چنان مكن كه بنده‌