اول حسين بن ثور است و او ثقه است نزد صدوق سند آن بهتر بود و طريقه كلينى رضي اللَّه عنه آنست كه رعايت متون بيشتر مى‌كند چون بسيارى از اخبار وارده شده است كه من حيث السند ضعفى دارد و من حيث المتن فصاحت و بلاغت يا مطالب عاليه دارد كه متن آن حديث سند آنست و علماى معنوى ربانى ترجيح آنها بيشتر داده‌اند

باب ما يجزئ من زيارة الحسين صلوات اللَّه عليه فى حال التّقيّة

(اذا اتيت الفرات فاغتسل و البس ثوبيك الطّاهرين ثمّ ائت القبر و قل صلّى اللَّه عليك يا ابا عبد اللَّه صلّى اللَّه عليك يا ابا عبد اللَّه و قد تمّت زيارتك هذه فى حال التّقيّة روى دلك يونس بن ظبيان عن الصّادق صلوات اللَّه عليه)

اين بابيست در بيان آن چه كافى است از زيارت آن حضرت صلوات اللَّه عليه در حالت تقيّه هر گاه به فرات رسى خواه از طرف حلّه يا مسيّب تا نهر علقمى از طرف بيابان و الحال آن نهر جارى نيست بهتر آنست كه آب فرات با خود بردار و در موضع نهر غسل كن و دو جامه طاهر به پوش پس بيا به نزد قبر آن حضرت و بگو صلوات و درودهاى الهى بر تو باد يا حسين و به كنيت خواندن بهتر است و مكرر گفتن نور على نور است و همين مقدار زيارت در حال تقيه كافيست و اين روايت را شيخ در قوى از يونس بن ظبيان از آن حضرت صلوات اللَّه عليه روايت كرده است و اصحاب رجال يونس را