مى‌كردى و درست‌تر مى‌گفتى، و شجاعت دلت از همه بيشتر بود، و يقين تو از همه بيشتر بود و عمل تو از همه كس بهتر بود و اعتناى تو در كارهاى خير از همه بيشتر بود و اهتمام به شان آن از همه كس بيشتر داشتى پيش از همه كس.

تو پادشاه مؤمنان بودى وقتى كه همه حقرا گذاشتند و رو بباطل كردند بعد از حضرت رسول اللَّه 6 و در آخر نيز تو پادشاه مؤمنان شدى وقتى كه دانستند كه از ايشان نمى‌آيد، پدر مهربان بودى از جهة مؤمنان چون همه عيال تو بودند و بار ايشان را از دوش ايشان بر مى‌داشتى چون قدرت بر تحمل آن بار نداشتند، و هر چه را ضايع كردند تو محافظت كردى آن را و هر چه را اهمال كردند تو رعايت كردى، و هر جا كه بد دل مى‌شدند تو دامن برمى‌زدى و به سعى بليغ به جا مى‌آوردى، و هر جمعيتى كه در خوبى مى‌كردند تو در آنجا مقدّم بودى و هر جا كه ايشان جزع مى‌كردند در مجاهدات تو بر همه بلندى داشتى، تو بر كافران مانند بلاى ناگهان بر ايشان مى‌ريختى، و نسبت به مؤمنان فراخى و عيش بودى در هيچ جا دليل تو كندى نمى‌كرد بلكه در همه جا حجّت قاطع داشتى، و هرگز دلت ميل بباطل نكرده و بصيرتت در جائى ضعيف نشد، و هرگز بد دل نشدى و جائى خوار نشدى و سستى نكردى، مانند كوهى بود كه از بادهاى تند به حركت نمى‌آمدى و رعدهاى عظيم ترا از جاى بر نمى‌داشت يعنى در فتنها كه واقع شد صابر بودى و از جا در نيامدى و بودى چنانكه حضرت سيد المرسلين 6 ترا وصف فرموده بود كه يا على اگر چه بحسب بدن ضعيفى در اوامر الهى با قوتى و اگر چه نزد خودت پستى نزد حق سبحانه و تعالى بزرگى و در زمين بزرگى، و نزد مؤمنان بزرگى هيچ كس را بر تو راهى نيست كه ترا بر صفتى‌