محتمل است كه مراد اين باشد كه حسابش را نگاه دارى و در تزايد باشى مثلا اگر حساب كنى كه در اين شب بيست طواف كردى اگر شب ديگر توانى بر آن بيفزاى چون در حديث است كه هر كه دو روز او مساويست مغبونست تا به مرتبه كه بالاتر ممكن نباشد بعد از آن شروع كنى در زيادتى بحسب كيفيت و هر گاه حساب را نگاهدارى مى‌دانى چه كرده و اگر حساب نگاه ندارى نفس و شيطان يكى را دو و سه حساب مى‌كنند فايده ديگر آنست كه توانى كه وتر طواف كنى چنانكه گذشت در اخبار كه خداوند عالميان وتر است و دوست مى‌دارد وتر را كه طاق باشد مثل يك و سه و پنج و هفت و نه و آن كه حضرت ده طواف مى‌فرمودند دور نيست كه از جهة بيان جواز باشد و مستحب است كه چنان نشود كه اين كس را ملال حاصل شود چنانكه در صحيحه مرسله ابن ابى عمير منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه فرمودند كه ترك كن طواف را در حالتى كه ذوق كردن داشته باشى يعنى وقتى ترك مكن كه دل گير شده باشى و تنگ آمده باشى كه عاقبت بالكليه ترك كنى‌

(و روى صفوان عن عبد الحميد بن سعد قال سالت ابا ابراهيم صلوات اللَّه عليه عن باب الصّفا و قلت انّ اصحابنا قد اختلفوا فيه فبعضهم يقول الّذى يلى السّقاية و بعضهم يقول الّذى يستقبل الحجر الاسود فقال هو الّذى يستقبل الحجر و الّذى يلى السّقاية محدث صنعه داود و فتحه داود)

و كالصحيح منقول است از عبد الحميد بن سعيد يا سعيد و جهالت هر دو ضرر ندارد چون صحيح است از صفوان به هيجده سند و صفوان از اهل اجماع است كه گفت سؤال كردم از حضرت امام موسى كاظم صلوات اللَّه عليه از باب صفا كه سنت است كه چون متوجه سعى شوند از باب صفا