تحت الميزاب فانّه كان مقامه اذا استاذن على رسول اللَّه 6 ثمّ قل اى جواد اى كريم اى قريب اى بعيد أسألك ان تردّ علىّ نعمتك و ذلك مقام لا تدعوا فيه حائض فتستقبل القبلة الّا رأت الطّهر ثمّ تدعوا بدعاء الدّم تقول اللّهُمَّ انّي أسألك بكلّ اسم هو لك او تسمّيت به لأحد من خلقك او هو مأثور فى علم الغيب عندك، و أسألك باسمك الاعظم الاعظم الاعظم و بكلّ حرف أنزلته على موسى 7 و بكل حرف أنزلته على عيسى 7 و بكلّ حرف أنزلته على محمّد صلواتك عليه و اله و على انبياء اللَّه الّا فعلت بى كذا و كذا و الحائض تقول الّا اذهبت عنّى هذا الدّم)

اما آمدن به نزد منبر حضرت سيد المرسلين 6 پس به درستى كه منقولست به اسانيد صحيحه سابقه از معاوية بن عمار كه حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه فرمودند كه چون از زيارت فارغ شوى بيا به زيارت منبر و چشمها و روى خود را بدو انار منبر بمال كه مشهور است كه شفاى درد چشم است كه اگر باشد دفع مى‌شود و اگر نداشته باشد كوفت چشم نبيند، و نزد منبر بايست، و حمد و ثناى الهى به جا آور و حاجات خود را طلب كن زيرا كه حضرت سيد المرسلين 6 فرمودند كه ميان قبر و منبر من باغى است از باغهاى بهشت و به درستى كه منبر من نيز بر روضه واقعست از روضهاى بهشت و دور نيست كه مراد اين باشد كه روضه و منبر را در بهشت جا دهند، يا در نظر عارفان بزرگى آن مواضع مثل بهشت است چنانكه در حسن كالصحيح منقولست كه حضرت امام جعفر صادق 6 فرمودند كه حضرت سيد المرسلين صلوات اللَّه عليه فرمودند كه ميان قبر و منبر من روضه‌ايست از روضهاى‌