حضرت ابراهيم صلوات اللَّه عليه و بتحقيق كه مدينه حرم منست و ميان دو سنگستان آن حرمست كه صيد نمى‌توان كرد، و آن چه حرمست به اعتبار درخت و گياه ميانه سايه كوه عاير است تا سايه كوه و عير و همين درخت و گياه حرمت دارد از سنگستان تا كوهها، و صيد آن مثل صيد حرم مكه نيست زيرا صيد مدينه را مى‌توان خورد و صيد مكه را نمى‌توان خورد و اين ما بين چهار فرسخ است، و جمعى از اصحاب چنين تفسير كرده‌اند كه در زيادتى كه از حره تا كوهها صيدش را مى‌توان خورد و صيد ما بين حرتين را نمى‌توان خورد و ظاهرا اين تاويل از جهة اين كرده‌اند كه هر گاه صيد كردن حرام باشد صيد خوردن نيز حرام خواهد بود و ملازمه نيست ميان اين دو معنى چنانكه گذشت كه احاديث واقع شده است كه صيد كردن محرم حرام است و صيدش بر محل حلال است كه مى‌تواند خورد و محرم نمى‌تواند خورد و احوط آنست كه صيد ما بين حرتين را نخورند

(و روى ابو بصير عن ابى عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه قال حدّ ما حرّم رسول اللَّه 6 من المدينة من رباب إلى واقم و العريض و النّقب من قبل مكة)

و در موثق و در صحيح از ليث منقول است كه آن حضرت صلوات اللَّه عليه فرمودند كه منتهاى آن چه حضرت سيد المرسلين 6 حرام كرده‌اند از مدينه مشرفه از ربابست از يك طرف تا واقم كه حصارهاست بمنزله قريه‌ها و قلعه‌ها، و عريض از طرف ديگر و نقب كه ميان دو كوهى است مانند گرد نگاه كه از آنجا گنبد روضه مقدس ظاهر مى‌شود از بابت طرق نسبت به مشهد مقدس و ظاهرا اين چهار حدّ بريد است‌

(و فى رواية عبد اللَّه بن سنان عن ابى عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه قال‌