باب تحريم المدينة و فضلها

(روى زرارة بن اعين عن ابى جعفر صلوات اللَّه عليه قال حرّم رسول اللَّه 6 المدينة ما بين لابتيها صيدها و حرّم ما حولها بريدا فى بريد ان يختلا خلاها او يعضد شجرها الّا عودى النّاضح)

اين بابى است در حرام گردانيدن و محترم گردانيدن مدينه مشرفه و در فضيلت آن به اسانيد صحيحه منقول است از زراره كه حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه عليه فرمودند كه هم چنان كه حق سبحانه و تعالى و حضرت ابراهيم مكه معظمه را حرام گردانيدند هم چنين حق جل و علا و حضرت سيد الانبياء 6 مدينه را حرام گردانيد كه كسى شكار نكند از ميان دو سنگستان مدينه كه مجموع شهر باشد با اندكى از بيرون شهر، و حرام گردانيد از دور مدينه چهار فرسخ در چهار فرسخ را كه علف را كسى نچيند يا درختش را قطع نمايند مگر دو چوبى كه نصب مى‌كنند و قرقره بر آن مى‌بندند تا آب كشيدن آسان شود، و غالب آنست كه شتر آب مى‌كشد و اظهر آنست كه مراد از چهار فرسخ در چهار فرسخ چهار فرسخ است مثل حرم مكه معظمه كه تخمينا از هر طرفى يك فرسخ و نيم باشد و اصل مدينه يك فرسخ هست بحسب طول و عرض، و محتمل است كه از هر طرفى با اصل مدينه چهار فرسخ باشد كه مجموع حرم شانزده فرسخ باشد چنانكه‌