و بنا بر نسخه كه و او داشته باشد يعنى آن اين است كه دو حديث هست يكى بهمان عبارت كه گفته و ديگر خبر محمد بن مسلم است كه نقل بالمعنى است پس بهر يك از اين دو حديث كه عمل نمايد جايز است اگر چه قطع بهتر است اگر متعين نباشد.

ديگر معاوية بن عمار گفت كه عرض نمودم كه اگر شخصى فراموش كند نماز طواف را و به خاطرش نرسد تا از مكه معظمه بيرون رود حضرت فرمودند كه هر جا كه به خاطرش رسد اين دو ركعت را قضا مى‌كند و اگر بشهر خود رسيده باشد و به خاطرش رسد جائى نرود تا آن كه دو ركعت را قضا كند.

اما روايت محمد بن مسلم كه ذكر كرده است بنظر نرسيد بلكه شيخ روايت كرده است به بيست و پنج سند صحيح از محمد بن مسلم از احدهما صلوات اللَّه عليهما كه گفت سؤال كردم از آن حضرت از شخصى كه طواف خانه كند و فراموش كند نماز طواف را تا آن كه پنج شوط به جا آورد يا كمتر حضرت فرمودند كه سعى را مى‌گذارد تا آن كه دو ركعت را در مقام مى‌كند و بعد از آن مى‌آيد و از آنجا كه گذاشته است شروع مى‌كند تا سعى را تمام مى‌كند پس ممكن است كه حديث ديگر باشد يا سهو شده باشد و احتمال ضعيفى هست كه و روى ذلك اشاره بحديث معاويه باشد كه مطلبش اين باشد كه حديث اول اقوى است و ظاهر عبارت متن اينست كه قال و قلت سخن محمد بن مسلم باشد و ليكن چون كلينى اين عبارت را از معاوية بن عمار روايت كرده است ظاهر مى‌شود كه صدوق آن عبارت را در ميان حديث معاويه در آورده باشد و بعد از آن شروع در بقيه حديث معاويه كرده باشد و صدوق بسيار چنين كرده است در اين كتاب‌

(و فى رواية عمر بن يزيد عن ابى عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه ان كان‌