مى‌شود، و قوت بر طاعات نيست مگر بعون الهى، و صد مرتبه مى‌گويى كه گواهى مى‌دهم كه نيست خدائى مگر واجب الوجود بالذاتى كه يگانه است در ذات و صفات و او را شريك نيست پادشاهى: مخصوص اوست و جميع ثناها مخصوص اوست، زنده مى‌گرداند در شكم و در تخم و در زمين مى‌ميراند، و در قبر زنده مى‌كند و مى‌ميراند و در محشر زنده مى‌كند، و هر خوبى و كمالى كه هست از اوست به خلايق رسانيده است و اوست كه بر همه چيزى قادر و تواناست، پس ده آيه اول سوره بقره را مى‌خوانى و سوره توحيد را سه مرتبه مى‌خوانى، و آية الكرسى را مى‌خوانى تا فارغ مى‌شوى يعنى تا آخر كه العظيم باشد يا خالدون، پس آيات سخره را مى‌خوانى تا آخر سه آيه كه المحسنين باشد كه در سوره اعرافست و ديگر معوّذتين را مى‌خوانى تا به آخر ديگر حمد مى‌كنى حق سبحانه و تعالى را بر هر نعمتى كه انعام كرده است بر تو و نعمتهاى او را يك يك ياد مى‌كنى چنانكه در دعاى حضرت سيد الشهداست صلوات اللَّه عليه، و ابن طاوس در كتاب اقبال آن را ذكر كرده است و هم چنين دعاى صحيفه كامله در روز عرفه و دعاى آن حضرت صلوات اللَّه عليه كه در مصباح متهجد مذكور است.

حاصل آن كه هر نعمتى كه حق سبحانه و تعالى بر تو دارد ياد مى‌كنى هر چه را توانى شمردن و هر چه را نتوانى مجملا بگو كه حمد خداوندى را كه نعمتهاى او بر من و بر ساير عالميان متواتر است و ياد كن نعمت زن و فرزند و حمد كن خداوند خود را بر هر بلايى يا بر هر نعمت و بلايى چون بلاهاى او نعمت است، و مى‌گويى كه خداوندا ترا سزا و لايق است جميع محامد بر نعمتهايى‌