برسى به مناره اول پس تند بر و شتر دو و بگوى بسم اللَّه و اللَّه اكبر تا به آخر آن چه مذكور شد با زيادتى‌

التّقصير

(فاذا فرغت من سعيك فانزل من المروة و قصّر من شعر رأسك من جوانبه و من حاجبيك و من لحيتك و خذ من شاربك و قلّم اظفارك و ابق منها لحجّك فاذا فعلت ذلك فقد احللت من كلّ شى‌ء احرمت منه و يجوز ذلك ان تطوف بالبيت تطوّعا ما شئت، و لا باس ان تصلّى ركعتى طواف التّطوّع حيث شئت من المسجد و انّما لا يجوز ان يصلّى ركعتى طواف الفريضة الّا عند المقام)

اما تقصير يعنى كم كردن مو يا ناخن از جهة محل شدن از عمره تمتع پس چون از سعى فارغ شوى پس اگر بر كوه رفته باشى از كوه به زير آى و كم كن از موى سرت. و تراشيدنش حرامست و كفاره آن كشتن گوسفند است اما از اطراف موى سر اصلاح كن به مقراض و در گرفتن با ستره خلافست و از ابروها اندكى بگير و از ريش و شارب بگير قدرى و از ناخنهاى دست و پا بگير و اندكى از همه بگذار از جهة محل شدن از حج هميشه چنين مى‌بوده است كه احرام به عمره تمتع را از ميقات در ماه ذى الحجه مى‌گرفته‌اند مگر اهل مدينه كه در اواخر ذى قعده احرام مى‌گيرند و پنجم و ششم تا بنهم مى‌رسيده‌اند و نادر بود كه پيشتر محل شوند.

و آن چه اين شكسته را در خاطر است قريب شصت سال است كه نشنيدم كه هفتم داخل شده باشند بلكه هشتم يا نهم مى‌رسيدند و چون سنت‌