جزو اول حجر الاسود باشد و در اكثر مردم جزو اول انگشت مهين پاهاست و بعضى كه فربه باشند شكم ايشان مقدم است و بعضى بينى و ظاهرا در وقت فرش مسجد الحرام اين رعايت كرده‌اند كه سنگهاى مرمر را كه انداخته‌اند چنين انداخته‌اند كه خطى ظاهر است كه محاذى جزو اول حجر است پس اگر كسى انگشت پاهاى او بر ابتداى خط باشد خوبست و در آخر طواف چون به همان جا رسد ترك كند تا زياد و كم نشود، و عمده استدلال ايشان آنست كه احاديث بسيار وارد شده است كه ابتدا بحجر كند و ختم بحجر كند بلكه متواتر است از فعل نبى و ائمه هدى صلوات اللَّه عليهم كه ابتدا بحجر فرمودند و ختم بحجر نمودند و در وقت طواف خانه را بر دست چپ گرفتند و حديثى و قولى بر غير اين نحو وارد نشده است پس از اين دو حكم ظاهر شد كه محاذات واجبست و ليكن احتمال هست كه واجب نباشد ابتدا به ابتداى حجر بلكه اگر از وسط يا آخر حجر ابتدا كند كافى باشد و شكى نيست كه بنا بر اين احتمال ابتدا به ابتدا نيز صحيح خواهد بود، و اما استقبال حجر كه در بعضى از روايات واقع شده است ظاهر آن روايات استقبال از جهة دعاست پس اولى آنست كه اول استقبال كنند و دعا را بخوانند و در حالت استقبال چنان بايستند كه دوش راست او خارج از حجر باشد و چون از دعا فارغ شود نيت كند در حالت استقبال و بعد از آن محاذات را واقع سازد به آن كه بگردد و انگشت مهين پاها را بر آن خط گذارد و نيت كند و بگذرد و به نيت اول نيز اكتفا مى‌تواند كرد اگر مستحضر باشد و در نيت همين كافى است كه داند كه طواف عمره يا حج مى‌كند و آن كه اين حج اسلام است و حج تمتع است يا افراد و قران و للّه مى‌كند و بسيار نادر است كه اينها در خاطرش نباشد و احوط آنست كه در جميع طواف رو به كعبه نكند