همه بائمه معصومين رسيد صلوات اللَّه عليهم اجمعين و يكى مخصوص واجب الوجود است كه به كسى نداده است و آن اسمى است كه اگر كسى ترا به آن اسم بخواند اجابت مى‌كنى و اگر ترا به آن اسم سؤال كنند عطا مى‌كنى يعنى اگر بر فرضى كه حق سبحانه و تعالى به كسى بدهد چنين مى‌شود، يا باين عنوان كه حضرت خوانده است كه كسى بگويد الهى بحق آن كه فلان چيزم عطا كن عطا مى‌كند هر چند نداند، يا مراد هفتاد و دو اسم باشد بهر دو معنى كه صلوات فرستى بر محمد و آل محمد و فلان حاجتم را برآورى و فلان چيزم بدهى.

و چون به ركن يمانى رسى كه بعد از مستجار است در هر شوطى آن را در بغل گير و ببوس و صلوات بر محمد و آل او فرست و دعايى كه در ميان ركن يمانى و حجر الاسود بايد خواند اين است كه در ميان هر دو به گويى كه پروردگار اعطا كن ما را در دنيا هر چه خوب باشد و در آخرت هر چه خوب باشد يا يك حسنه عطا كن كه مستلزم جميع باشد مثل ايمان كامل در دنيا و بهشت در آخرت.

اما آن چه بايد كرد در مستجار پس چون در شوط هفتم به مستجار رسى توقف كن از جهة دعا و آن محاذى در خانه كعبه است از پشت كعبه نزديك به ركن يمانى پس دستها را پهن كن بر خانه و شكم و رو را به كعبه رسان و اين دعا را بخوان كه خدايا خانه خانه تست و اين بنده بنده تست و حال من حال بنده‌ايست كه مستحق دخول جهنم شده باشد و پناه به تو آورده باشد از شر آتش جهنم به فرموده تو كه فرموده‌ «فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ» يعنى بگريزيد و پناه بريد به خانه خدا از عذاب خدا خداوندا مهمان توام و تو فرموده كه مهمان را گرامى داريد و تو اولايى از ديگران به جود و كرم مهمانى مرا اين كن كه گناهان مرا