پس چون از نماز فارغ شوى نيت احرام بكن بلكه احرام همين نيت است و بس، و پوشيدن دو جامه واجبى است بر سر خود، و تلبيه واجبست از جهة انعقاد احرام و پيش از نيت حمد و ثناى الهى به جاى آور به نحوى كه او اهل آنست مثل آية الكرسى و كلمات فرج يا آن كه بگوى «الحمد للّه رب العالمين كثيرا على كل حال كما هو اهله و مستحقه» كه اخبار بسيار وارد شده است كه ملا يك عاجز مى‌شوند از نوشتن ثواب اين كلمه خطاب به ايشان مى‌رسد: كه شما به همين عبارت بنويسيد كه كسى نمى‌داند ثواب آن را و احصاء اين حمد را بغير از من.

و در صحيحه فضلا و غير آن منقول است كه از جمله ذكر كثير كه حق سبحانه و تعالى از بندگان طلبيده است تسبيح حضرت فاطمه زهرا است صلوات اللَّه عليها، و در روايات بسيار وارد شده است كه مخفى ذكر كردن از ذكر كثير است، و صلوات بر محمد و آل او بفرست پس بگو آن چه مذكور شد در صحيحه محمد بن عمار كه مشتمل است بر زيادتى بسيار، و مشايخ همه آن را ذكر كرده‌اند و صدوق در اينجا كم كرده است، و در فقه رضوى كمتر از اينست و دور نيست كه حديثى باين نحو بوده باشد، و مظنون آنست كه در اينجا وسط را اختيار نموده است.

و ترجمه‌اش اين است كه خداوند از تو سؤال مى‌كنم كه بگردانى مرا از جمله كسانى كه استجابت كرده‌اند ترا در همه اوامر و نواهى يا در امر حج يا عمره و اين اظهر است و مطلوب اظهار آن است كه سنّيان اطاعت خدا و رسول نكردند و اطاعت عمر كردند در ترك حج تمتعى كه حق سبحانه و تعالى آن را طلب فرموده است از آفاقى، و از كسانى گردان مرا كه ايمان به وعده و وعيد تو دارند در ثواب حج تمتع و عقوبات ترك آن زيرا كه هر كه‌