و خدمتكاران را آنها كه حاضرند و آنها كه غايبند و هر چه را انعام كرده بر من همه را به تو سپردم به فرموده تو، خداوندا ما را در پناه خود در آورده كه نگذارى ضررى از احدى بما رسد، و محفوظ دارى و عزيز گردانى، خداوندا هر كه در پناه تو در مى‌آيد عزيز است و پناه تو از آن بزرگتر است كه ما توانيم به آن رسيدن و هر كس را تو حفظ كنى هيچ محنتى به او نمى‌رسد و نيست خداوندى بجز تو توكل كردم بر خداوند زنده كه هرگز نميرد و جميع ثناها و حمدها مخصوص خداونديست كه هرگز زن و فرزند نداشته چون اينها از لوازم جسمانياتند و هر مخلوق و بنده تواند، و او را هرگز در پادشاهى شريكى نبوده است و نيست كه دفع ضرر از او بكند پس بعد از آن كه خود حمد خود كرد فرمود كه او را به بزرگى ياد كنيد نه بنحو بزرگيهاى مخلوقات بلكه بزرگى كه عقول از رسيدن به آن عاجزند، و چون خطاب رسيد بنده فرمان به جا مى‌آورد و مى‌گويد كه اللَّه اكبر كبيرا يعنى حق سبحانه و تعالى از آن اكبر و اعظم است كه كسى وصف عظمت او تواند كرد و عظمتى كه نتوان يافت و نتوان رسيد، و حمد مى‌كنم خود را به حمدهاى بسيار و تنزيه مى‌كنم هر صبح و شام تنزيهى كه وصف او نتوان كرد و بعضى از اينها را پيشتر گفته است و بعضى را اين شكسته ذكر كرده است و سابقا با ثوابهاى آن و ذكر آن ديگر تكرار مى‌شود بى‌فايده و بنده در رساله منفرده اكثر را ياد كرده‌ام با اختصار چون زياده از آن سبب ملال مى‌شود

(فاذا خرجت من منزلك فقل بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم لا حول و لا قوّة الّا باللَّه العلىّ العظيم اللّهُمَّ انّي اعوذ بك من وعثاء السّفر و كآبة المنقلب و سوء المنظر فى الاهل و المال و الولد، اللّهُمَّ انّي أسألك فى سفرى هذا السّرور و العمل بما يرضيك عنّى اللّهُمَّ اقطع عنّى بعده و