سابق مراد باشد پس فى الحقيقه باين مى‌گردد كه ما نمى‌دانيم وقوع و لا وقوع را و نه مراد ايشان را و اللَّه تعالى يعلم‌

[اقرار ابو حنيفه به علم امام صادق ع‌]

(و روى عن ابى حنيفة النّعمان بن ثابت انّه قال لو لا جعفر بن محمّد ما علم النّاس مناسك حجّهم)

و منقولست از ابو حنيفة مشهور كه او مى‌گفت كه اگر نه حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه بود مردمان احكام عبادات حج خود نمى‌دانستند و همه مى‌دانستند كه ايشان اعلمند و ليكن حب جاه و اعتبارات نمى‌گذاشت كه متابعت حق كنند.

و دميرى در كتاب حياة الحيوان ذكر كرده است كه ابو حنيفة حاضر شد در مجلس حضرت و حضرت از او مسايل بسيار پرسيد و او ندانست از آن جمله خبريست كه صدوق بطرق متكثره از طرق علماء عامه روايت كرده است از ابن ابى ليلى قاضى كوفه كه گفت داخل شدم با نعمان بن ثابت بر حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه پس حضرت فرمودند كه اين كيست كه با تست گفتم فداى تو گردم شخصى است از اهل كوفه كه صاحب راى و فكر است او را نعمان مى‌گويند حضرت فرمودند كه آن شخصى است كه احكام الهى را براى و عقل خود قياس مى‌كند؟ گفتم بلى حضرت فرمودند كه اى نعمان آيا مى‌دانى كه حق سبحانه و تعالى در سر تو چند آب مقرر ساخته است يكى را تلخ كرده است و يكى را شيرين و يكى شور و يكى بدمزه چرا چنين كرده است؟ گفت نمى‌دانم حضرت فرمودند كه هر گاه حكمت سر خود را ندانى حكمت الهى را در احكام او چون خواهى دانست پس فرمودند كه كدام كلمه است كه اولش كفر است و آخرش ايمان گفت نمى‌دانم ابن ابى ليلى گفت فداى تو كردم بيان فرما حضرت فرمودند كه پدرم خبر دادن از پدرش از پدرش از پدرش كه حضرت سيّد المرسلين صلى اللَّه‌