بلند آفريده است و ظاهرا كنايه است از آن كه علوم و كمالات از حرم اعظم الهى كه رسول خدا و ائمه طاهرينند صلوات اللَّه عليهم روانست. به جانب عالميان و بر عكس نيست و هرگز ايشان نزد كسى تعلم نگرفته‌اند.

چنانكه متواتر است از حضرت سيد المرسلين 6 كه فرمودند كه علوم اهل بيت من همه حكمت است يعنى علوم لدنّى است و از جانب حق سبحانه و تعالى است و ايشان اعلمند از همه كس در صغر و كبر:

از ايشان ياد گيريد و تعليم ايشان مكنيد و با آن كه حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه عليه از پدرش كه به اتفاق عالميان اعلم اهل ارض بودند و تعلم كرده بود از جهة مصلحتى كه عامه اعتبار مى‌كردند علوّ استاد را و حضرت سيد الساجدين صلوات اللَّه عليه را تابعى مى‌گفتند چون به شرف صحبت حضرت سيد المرسلين 6 نرسيده بود و از جابر كه باين شرف فايز شده بود بيشتر روايت مى‌كردند از اين جهت آن حضرت گاهى به نزد جابر مى‌رفتند و از جابر سؤالها مى‌فرمودند و جابر مى‌گفت كه من داخل نمى‌شوم در نهى رسول اللَّه 6 كه فرموده است كه شما تعليم اهل بيت من مكنيد و از ايشان تعلّم كنيد حضرت مى‌فرمودند كه حديث را من بر تو مى‌خوانم تو بشنو و بگو حق است و چون بر جابر مى‌خواندند او قسم ياد مى‌كرد كه و اللَّه كه من از حضرت چنين شنيده‌ام و همين معنى سبب اين شد كه سنّيان و علماى ايشان از آن حضرت احاديث بسيار روايت كرده‌اند.

و از ابو نعيم حافظ نقل كرده‌اند كه شافعى در اوايل سن به نزد مالك آمد در اواخر سنّ مالك، و اعتبار عظيم داشت در مدينه مشرفه، و در شبى كه داخل مدينه شد موطأ مالك را تمام مطالعه كرد و مالك بر كرسى مى‌نشست و القاء مسايل بتلامذه مى‌نمود كه كدام يك بهتر جواب مى‌دهند، و شافعى‌