كند يا جامهاى زير را به پوشد و بمسجد رود و مشغول دعا شود تا غروب شمس كه شام باشد.

و به دوازده سند صحيح منقولست از حلبى كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه از شخصى كه هدى خود را بفرستد با جمعى كه هدى را مى‌رانند و وعده كند با ايشان كه شما در فلان روز كه هديهاى خود را تقليد مى‌كنيد و احرام مى‌گيريد اين هدى را نيز در گردنش چيزى بياويزيد حضرت فرمودند كه هر گاه چنين كند بر او حرام مى‌شود آن چه بر محرم حرامست. در آن روزى كه با ايشان وعده كرده است تا آن كه هدى به محلّش برسد.

عرض نمودم كه بفرماييد كه اگر بر خلاف وعده واقع شود و ايشان ديرتر به ميقات رسند و او خواهد كه در روز وعده محل شود حضرت فرمودند كه بر او حرجى نيست هر گاه در روز وعده محل شود و قريب باين است. صحيحه كنانى على الظاهر و يا كالصحيحه على المشهور.

و به بيست و پنج سند صحيح منقولست از هارون بن خارجه كه برادرم شترى فرستاد و به آن شخصى كه شتر را داد التماس نمود كه در فلان روز اشعار و تقليد كند پس من به او گفتم كه مى‌بايد كه جامه دوخته نپوشى پس مرا فرستاد به خدمت حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه و آن حضرت از كوفه به كربلاى معلّى رفته بودند پس به خدمت حضرت رفتم عرض نمودم كه برادرش چنين كرده است و ترك جامه نمى‌تواند كرد از جهة زياد كه والى كوفه است و اين عمل از شعار شيعيان است حضرت فرمودند كه جامهاى خود را به پوشد و در روز عيد گاوى بكشد به كفاره پوشيدن جامه.

و به دوازده سند صحيح منقولست از عبد اللَّه بن سنان كه آن حضرت‌