باب الرّجل يبعث بالهدى و يقيم فى اهله‌

(روى عن معاوية بن عمّار قال سالت ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه عن الرّجل يبعث بالهدى تطوّعا و ليس بواجب فقال يواعد اصحابه يوما فيقلّدونه فاذا كان تلك السّاعة اجتنب ما تجتنبه المحرم إلى يوم النّحر فاذا كان يوم النّحر اجزا عنه فانّ رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و اله حين صدّه المشركون يوم الحديبيّة نحر و احلّ و رجع إلى المدينة)

اين بابى است در شخصى كه هديى بفرستد و خود در خانه خود بماند به بيست و هشت سند صحيح منقولست از معاويه كه گفت از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه سؤال كردم از شخصى كه هديى بفرستد مستحبا كه بر او واجب نباشد بنذر يا شبه نذر حضرت فرمودند كه وعده مى‌كند با اصحاب خود رو زيرا كه در آن روز احرام گيريد هدى مرا در كردنش ريسمانى يا كفشى بياويزيد و چون آن ساعت شود اجتناب كند از هر چه محرم از آن اجتناب مى‌كند تا روز عيد پس چون روز نحر مى‌شود اعم از روز عيد در حج يا غير آن در عمره از او مجزى است به درستى كه حضرت سيد المرسلين 6 چون كفار قريش منع كردند آن حضرت را در روزى كه آن حضرت در حديبيه تشريف داشتند و كفار جميع را به آن جا فرستادند تا عاقبت صلح واقع شد كه حضرت در آن سال برگردند و سال ديگر كفار قريش از مكه بيرون روند و آن حضرت داخل شوند و سه روز بيشتر