نگرفته است اما اگر در اثناى سفر در موضعى قصد اقامت ده روز كرده باشد بر ولى واجبست كه آن را قضا كند بنا بر مشهور. بدان كه آن چه صدوق ذكر كرده است مضامين اخبار صحيحه و كالصحيحه و اكثر آنها را در روضة المتقين ذكر كرده‌ام‌

(و روى صفوان عن معاوية بن عمّار عن ابى عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه قال من مات و لم يكن له هدى لمتعته فليصم عنه وليّه)

و در حسن كالصحيح و سى شش سند صحيح منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه فرمودند كه هر كه بميرد و هدى تمتع نداشته باشد بايد كه ولى از جهة او روزه بگيرد.

و شيخ طوسى تفسير كرده است به سه روز چون در حسن كالصحيح وارد شده است از حلبى كه آن حضرت صلوات اللَّه عليه فرمودند كه اگر سه روز را گرفته باشد و به خانه خود رود و بميرد پيش از آن كه هفت روز را روزه مى‌گيرد بر ولى واجب نيست كه آن را قضا كند و ممكن است كه عدم وجوب به سبب عدم تمكن از قضا باشد و حديث معاويه بر عموم خود باقى باشد و اللَّه تعالى يعلم‌

(قال مصنّف هذا الكتاب رحمة اللَّه عليه هذا على الاستحباب لا على الوجوب و هو اذا لم يصم الثّلاثة فى الحجّ ايضا)

صدوق تصنيف كننده اين كتاب كه رحمت الهى بر او باد مى‌گويد كه روز داشتن ولى محمولست بر آن كه سنّت است نه واجب و آن استحباب يا عدم وجوب شامل است ثلثه را هم چنانكه شامل است سبعه را يعنى بر ولى واجب نيست قضاى اين ده روز مطلقا به اعتبار عموم حديث حلبى و احوط قضاى ثلثه و سبعه است چون عمومات وارد شده است كه ولى قضا نمايد