امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه فرمودند كه اگر شترت بزايد شير آن را مى‌توانى دوشيد ما دام كه ضرر به ولد آن نرسد و هر دو را نحر كن عرض نمودم كه شيرش را مى‌توانم خورد و بخورد ديگران دادن فرمودند بلى و فرمودند كه حضرت امير المؤمنين صلوات اللَّه عليه هر گاه مى‌ديدند كه پيادگان مانده‌اند بر شتران خود سوار مى‌فرمودند و فرمودند كه اگر شتر باركش شخصى گم شود يا بميرد و هدى با خود داشته باشد بر شتر هدى سوار شود، و بر تقديرى كه قال نباشد سخن حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه مى‌توان گرفت و بنا بر اين بدنه مفرد أنسب است با ركبها مخفّف.

و در صحيح از محمد بن مسلم منقولست كه از حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه عليه سؤال كردم از شترى كه بزايد آيا شيرش را مى‌تواند دوشيد حضرت فرمودند كه شيرش را آن قدر به دوش كه ضرر به ولدش نرسد از كم شيرى و هر دو را با هم نحر كن عرض نمودم كه مى‌تواند كه شيرش را بخورد فرمودند كه بلى و به ديگران نيز مى‌تواند داد يعنى اگر ضرر به ولدش نرسد

(و سال يعقوب بن شعيب ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه عن الرّجل أ يركب هديه ان احتاج اليه فقال قال رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و اله يركبها غير مجهد و لا متعب)

و به اسانيد صحيحه و حسنه منقولست از يعقوب كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه كه اگر شخصى محتاج شود به سوارى هديش سوار مى‌تواند شد حضرت فرمودند كه حضرت سيد المرسلين 6 فرمودند كه سوار مى‌تواند شد بشرطى كه شتر را با به مشقت و تعب نيندازد