وَ أَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ‌ اللَّهمّ منك و لك بسم اللَّه و اللَّه اكبر اللّهُمَّ تقبّل منّي ثمّ أمرّ السّكّين و لا تنخعها حتّى تموت)

و به نوزده سند صحيح منقولست از صفوان و ابن ابى عمير از معاوية و از نسخ كافى لفظ معاوية بن عمار ساقط شده است و شيخ نيز بهمان عنوان در تهذيب روايت كرده است و در نهايه ذكر كرده است كه حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه فرمودند كه هر گاه هدى را بخرى روى آن را بقبله كن و نحر كن اگر شتر باشد و ذبح كن اگر گاو يا گوسفند باشد يا بز و بگو تا به آخر دعا چنانكه ترجمه‌اش گذشت در باب سابق، و چون كفار قربانى خود را باسم لات و عزّى و ساير بتان مى‌كشتند خداوند عالميان از آن نهى فرمود و همه جا در وقت كشتن‌ها مبالغه فرموده است و در توحيد و نفى شرك صورى و معنوى، و چون دعا را بخوانى كارد را بر آن نه و سابقا مذكور شد كه احوط آنست كه چون بسم اللَّه و اللَّه اكبر بگويد كارد را براند و اللهم تقبّل منّي را در وقت كشتن بگويد و ظاهر احاديث صحيحه دلالت مى‌كند كه مقارنت حقيقى در كار نيست و اين مقدار فاصله ضرر ندارد و چنان مكن كه كارد به مغز حرام رسد تا وقتى كه روح بالكليه برود كه ديگر حركت نكند و داخل در نهى است سر را جدا كردن، و احاديث بسيار در نهى از آن نيز وارد شده است و آن چه مشهور است اينست و بعضى گفته‌اند كه مراد از آن پوست كندنست پيش از ذهاب روح و بمعنى اعم است از هر دو آمده است كه آن كشتن بد است و از آن جمله است از پشت سر ابتدا گردن يا كارد را بر گردانيدن و همه منهى عنه است و در همه دغدغه حرمت نمى‌شود.

و در صحيح از ابو خديجه منقول است كه گفت ديدم حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه را كه نحر مى‌فرمودند بدنه خود را و دست‌