اما آن چهار حلال گوسفند و بز و گاو اهلى و شتر عربى است كه مباح كرده‌ايم كه به اين‌ها قربانى كنند خواه نر و خواه ماده را و آن چهار را كه حرام گردانيده‌ايم گوسفند و بز و گاو كوهى و نر و ماده خراسانى است كه حرام گردانيده‌ايم.

پس بنا بر اين مراد از آيه آنست كه حضرت به كفار قريش بفرمايند كه آن چه موافق مذهب حضرت ابراهيم است 7 حق است نه آن چه شما از پيش خود بحيره و سايبه و وسيله و حام را مقرر ساخته‌ايد.

داود گفت كه من نزد آن خارجى رفتم و اين جواب را گفتم او گفت اين جواب از تو نيست اين جوابيست كه شتر از حجاز آورده است يعنى البته به خدمت عالم اهل بيت رفته و او اين جواب را فرموده است و تو بمن مى‌گويى پس اين علمى است كه بر شتر بار كرده و آورده و اين مجازيست كه شايع است ميان عرب و عجم. و در ميان خوارج فضلاء مى‌بوده‌اند و هستند و اين كفره چون بر مذهب آباى خود بر آمده‌اند ترك مذهب خود نمى‌توانند كرد و ليكن داب ايشان اين بود كه مشكلات خود را به اصحاب ائمه هدى صلوات اللَّه عليهم عرض مى‌نموده‌اند و اصحاب ايشان عرض مى‌نموده‌اند بائمه معصومين صلوات اللَّه عليهم و جواب حضرت را به ايشان مى‌رسانيده‌اند و ايشان مطمئن مى‌شده‌اند و بسيار بوده است كه خود نيز مى‌پرسيده‌اند و بسيار بود كه هميشه در ملازمت مى‌بوده‌اند و اعتقاد به حضرات معصومين داشته‌اند و اعتقاد به حضرت امير المؤمنين صلوات اللَّه عليه نداشته‌اند قاتلهم اللَّه و اذهب آثارهم.

بدان كه دغدغه نيست در آن كه گاو و گوسفند و بز كوهى در اضحية و هدى صحيح نيست چون مطلق منصرف به متعارف مى‌شود و هم چنين بحسب ظاهر شتر نيز منصرف مى‌شود به شترانى كه در