باب النّفر الاوّل و الاخير

[قبل از اذان نفر نكند]

(روى معاوية بن عمّار عن ابى عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه قال اذا اردت ان تنفر فى يومين فليس لك ان تنفر حتّى تزول الشّمس فان تاخّرت إلى اخر ايّام التّشريق و هو يوم النّفر الاخير فلا عليك أيّ ساعة نفرت و رميت قبل الزّوال او بعده قال و سمعته يقول فى قول اللَّه عزّ و جلّ‌ «فَمَنْ تَعَجَّلَ فِي يَوْمَيْنِ فَلا إِثْمَ عَلَيْهِ وَ مَنْ تَأَخَّرَ فَلا إِثْمَ عَلَيْهِ لِمَنِ اتَّقى‌» فقال يتّقى الصّيد حتّى ينفر اهل منى فى النّفر الاخير)

اين بابى است در بيان احكام نفر اول كه روز دوازدهم است و نفر دويم كه روز سيزدهم است.

به پانزده سند صحيح منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه فرمودند كه هر گاه خواهى كه روانه شوى در دو روز يعنى روز دويم ايّام تشريق كه روز دوازدهم است پس جايز نيست كه كوچ كنى از منى تا آن كه پيشين شود و اگر تاخير كنى كوچ را تا روز سيزدهم كه آخر روزهاى تشريق است و آن روز كوچ كردن دويم است پس لازم نيست كه بعد از پيشين روانه شوى و بر تو حرجى نيست هر ساعتى كه خواهى نفر مى‌كنى بعد از زوال و پيش از آن يا كوچ كرده نزد جمرات هر سه را مى‌زنى و به مكه مى‌روى خواهى پيش از زوال و خواهى بعد از زوال معاويه گفت كه از آن حضرت شنيدم كه مى‌فرمودند در قول حق سبحانه و تعالى كه ترجمه‌اش‌