الشّمس فلا تصبح الّا بها)

و مرويست به اسانيد صحيحه از جميل كه حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه فرمودند كه هر گاه از منى بيرون روى پيش از فرو رفتن آفتاب چنان كن كه پيش از صبح در منى باشى، و به سى و شش سند صحيح منقولست از محمد بن مسلم از احدهما صلوات اللَّه عليهما به همين عبارت و به هيجده سند صحيح منقولست از عيص كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه از زيارت خانه كه از منى بيرون رود حضرت فرمودند كه اگر در روز به زيارت رود يا در اول شب چنان كند كه پيش از صبح در منى باشد و اگر بعد از نصف شب يا سحر از منى بيرون رود به جانب مكه از جهة زيارت خانه باكى نيست كه پيش از صبح در مكه باشد

(و روى عنه جعفر بن ناجية انّه قال اذا خرج الرّجل من منى اوّل اللّيل فلا ينتصف له اللّيل الّا و هو بمنى و اذا خرج بعد نصف اللّيل فلا باس ان يصبح بغيرها)

و كالصحيح منقولست از جعفر صادق صلوات اللَّه عليه فرمودند كه هر گاه شخصى در اول شب از منى بيرون رود مى‌بايد كه پيش از نصف شب خود را بمنى رساند تا آن كه بيشتر شب در منى باشد و اگر بعد از نصف شب بيرون رود باكى نيست كه صبح را در غير منى بكند چون اكثر شب در منى بوده است و احاديث صحيحه بر اين مضمون بسيار وارد شده است و بعضى گذشت‌

(و قال الصّادق صلوات اللَّه عليه لا تدخلوا منازلكم بمكّة اذا زرتم يعنى اهل مكّة)

و كالصحيح منقولست از آن حضرت صلوات اللَّه عليه كه فرمودند