حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه از شخصى كه زيارت خانه كند و مشغول طواف شود و دعا يا دعاهاى طواف، و مشغول سعى باشد و دعا يا دعاهاى سعى يعنى گاهى مشغول طواف و سعى باشد و گاهى مشغول دعا تا آن كه صبح طالع شود يا طالع شد حضرت فرمودند كه بر او چيزى نيست چون مشغول طاعت حق سبحانه و تعالى بوده است.

و به سى و شش سند صحيح منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه فرمودند كه شبهاى ايّام تشريق شب بروز مياور مگر در منى مگر آن كه مشغول طواف زيارت و نماز طواف و سعى و طواف نسا و نماز آن باشى يا آن كه از مكه معظمه بيرون روى و متوجّه منى باشى يا آن كه از منى بعد از نصف شب بيرون آيى و اگر در مكه باشى بى آن كه مشغول عبادت باشى گوسفندى مى‌دهى از جهة هر شب.

اما آن چه منقولست به هيجده سند صحيح از عيص كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه از شخصى كه شبى از شبهاى منى از او فوت شود فرمودند كه بر او چيزى نيست و بد كرده است.

و به شش سند صحيح منقولست از سعيد بن يسار كه گفت عرض نمودم به آن حضرت صلوات اللَّه عليه كه شب مبيت كه مى‌بايست كه در منى بسر آورم از من فوت شد از جهة شغلى حضرت فرمودند كه باكى نيست.

حمل كرده‌اند بر آن كه شغل عبادت باشد يا بعد از نصف شب بيرون آمده باشد و ممكن است كه كفاره بر او سنت باشد و احتياط در آنست كه اين شبها در منى باشد و اگر جائى ديگر باشد كفاره بدهد احتياطا مگر در صور مذكوره‌

(و روى عنه جميل بن درّاج انّه قال اذا خرجت من منى قبل غروب‌