(و روى في من جهل الوقوف بالمشعر انّ القنوت فى صلاة الغداة بها يجزئه و انّ اليسير من الدّعاء يكفى)

و مرويست كالصحيح از ابو بصير كه گفت عرض نمودم به حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه كه اين دو مصاحب من نمى‌دانستند كه وقوف مشعر مى‌بايد كرد حضرت فرمودند كه بر مى‌گردند به مشعر و يك ساعتى در آنجا مى‌ايستد عرض نمودم كه اگر كسى به ايشان نگفت تا امروز كه همه مردمان رفته‌اند پس حضرت ساعتى سر به زير انداختند و فرمودند كه آيا نماز صبح را در مشعر نكردند گفتم بلى كرده‌اند فرمودند: كه آيا در نماز قنوت نخوانده‌اند گفتم بلى خوانده‌اند حضرت فرمودند كه مجزيست از ايشان پس حضرت فرمودند كه مشعر كه مسجد بالاى كوه باشد از مزدلفه است كه جميع مشعر باشد و مزدلفه از مشعر است اندك دعايى ايشان را كافى است.

ظاهر حديث آنست كه ترك سنت كرده است كه نرفته است بر كوه و ممكن است كه نيت نكرده باشد چون جاهل بوده و بودن در مشعر او را كافى باشد بدون قصد به سبب جهالت، و صدوق مضمون حديث را مختصر كرده است.

و در صحيح از معاوية بن عمار منقولست كه عرض نمودم به حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه كه چه مى‌فرماييد در شخصى كه از عرفات بار كند و يكراست بمنى آيد فرمودند كه برگردد و به مشعر آيد و وقوف كند اگر چه مردمان بار كرده باشند يعنى تا ظهر نشده است وقت اضطرارى مشعر باقى است و قضا مى‌بايد كرد و بعد از آن قضا ساقط است چنانكه در موثق يا حسن كالصحيح از آن حضرت صلى اللَّه عليه نيز مرويست‌