چون قبل از ظهر به عرفات آمده بودند از غير راه مشعر به گمان آن كه اگر به مكه معظمه روند هر آينه به عرفات نخواهند رسيد جمعى جمازها گرفته بودند و در مشعر ايشان را ملاقات كرديم و گفتند پيش از شام بما بين مشعر و ميل رسيده بودند بنا بر آن كه از مازمين داخل عرفاتست ادراك اختيارى كردند و بنا بر آن كه موقف نيست نكردند و ظاهرا صحيح باشد چون گمان داشتند كه در خواهند يافت اگر چه اكثر ايشان احتياطا مرتبه ديگر بحج رفتند و حد مشعر الحرام از مازمين است از ابتدا و ميان دو كوه از جانب عرفات تا حوضهائى كه در وادى محسّر است، و اين عبارت صحيحه معاوية بن عمار است و به همين عنوان كه در متن است واقعست كه تحديد از آن تا حوضها و تا وادى محسّر است و از جهة توضيح چنين واقع شده است ليكن سبب اشتباه شده است بر جمعى كه مى‌بايد كه حياض از طرفى باشد و وادى محسّر از طرفى ديگر و يا آن كه حياض در ميان مشعر الحرام واقع باشد و تا اينجا افضل باشد و تا وادى محسّر جايز باشد بدون فضيلت و نه چنين است بلكه حياض وادى محسّر مراد است چنانكه مصرّحست در صحيحه زراره از حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه عليه كه در آنجا إلى حياض است، و در موثقه كالصحيح اسحاق بن عمار واقعست كه ما بين ما زمين است تا وادى محسّر، و در موثق سماعه منقولست كه از آن حضرت صلوات اللَّه عليه سؤال كردم كه هر گاه در مشعر الحرام جا نباشد مردم چه كنند حضرت فرمودند كه بر بالاى كوهها روند.

و در صحيحه معاوية بن عمار منقول است كه حضرت سيد المرسلين 6 در عرفات وقوف كردند در دست چپ كوه وقتى كه از مشعر بيرون مى‌آيند و چون صحابه آن حضرت مى‌خواستند كه متابعت‌