جعرانه و حديبيه احرام گرفته باشد كه دور است از ابتداء حرم مخير باشد ميان همه و ليكن تا ديدن خانهاى مكّه بهتر باشد اگر چه از ابتداء دخول حرم قطع تواند كرد، و اگر از ميقاتهاى دور احرام گرفته باشد تا دخول حرم كافى باشد و بقيه را نيز اختيار داشته باشد، و آن چه شيخ فرموده است كه اهل مدينه از عقبه مدنيين قطع مى‌كنند غافل شده‌اند كه در حديث عقبه مذكور نيست بلكه حيال عقبه است و آن با راه عراق و مدينه هر دو درست مى‌شود بلكه محاذات نسبت به اهل عراق كه از ابطح مى‌آيند ظاهرتر است، و نظر به جمعى كه از راه مدينه مشرفه آيند دخول حرم كافى است، و اگر از راه عقبه آيند ديدن خانهاى مكه مناسبتر است زيرا كه عقبه محاذى قبور شرفاست و از قبيل تنگ اللَّه اكبر شيراز است كه چون از عقبه مشرف مى‌شوند بسوى مكه معظمه جميع خانها پيداست و عقبه قريبست. كه مسمّى است بحجون و قبرستان اهل مكه معظمه است و راه مدينه دو راهست يكى راه بالاست كه از عقبه مى‌آيند و يكى راه اسفل است كه از تنعيم مى‌آيند و ممكن است كه اهل مدينه مشرفه كه از راه تنعيم آيند و بگذرند محاذى عقبه شوند، و ظاهرا آن مراد نيست بلكه راه ابطح مراد است كه همين كه از ابطح متوجّه مكّه معظمه مى‌شوند و تير پرتابى كه مى‌روند عقبه مدنيين پيدا مى‌شود و آنجا ذو طوى است و خانهاى مكّه از آنجا پيدا مى‌شود، و ظاهرا صدوق و شيخ در وقت نوشتن اينها هنوز به مكه معظمه نرفته بودند يا اگر رفته بودند در آنجا ملاحظه آنها نكرده بودند و اللَّه تعالى يعلم، و همه قايلند كه اينها بر سبيل استحبابست امّا اگر اين جماعت بعد از ديدن كعبه تلبيه بگويند دغدغه تشريع مى‌شود كه حرام باشد چون شارع تا اينجا طلب فرموده است، و حديثى وارد نشده است كه ديگر توان گفت مگر آن كه كارى كنند كه مشروع نباشد آن را در احرام واقع ساختن و واقع سازند: از شارع متلقى است كه تلبيه بگويند از جهة عقد احرام چنانكه گذشت و خواهد آمد