باب مواقيت العمرة من مكّة و قطع تلبية المعتمر

[كسى كه از مكه خارج شود]

(روى عمر بن يزيد عن ابى عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه قال من اراد ان يخرج من مكّة ليعتمر احرم من الجعرانة و الحديبيّة و ما اشبههما)

اين بابى است در بيان ميقاتهاى عمره از مكه معظمه و در بيان آن كه قطع تلبيه را در كجا كنند به اسانيد صحيحه و كالصحيحه منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه فرمودند كه هر كه خواهد كه از مكه معظمه بيرون رود از جهة احرام عمره مى‌بايد كه احرام بگيرد از جعرانه و حديبيه و در هر دو به تخفيف و تشديد خوانده‌اند و آن چه مثل اينهاست مثل تنعيم و اكثر گفته‌اند كه مى‌بايد از حرم بيرون رود و احوط آنست كه از غير اين سه جا احرام نگيرد يا بيكى از مواقيت حج رود مثل قرن المنازل و عقيق و از خارج حرم احرام نگيرد

[قطع تلبيه در عمره‌]

(و من خرج من مكّة يريد العمرة ثمّ دخل معتمرا لم يقطع التّلبية حتّى ينظر إلى الكعبة)

ظاهرا كلام صدوق باشد و شيخ طوسى عليه الرحمة گمان كرده است كه جزو حديث سابق است و كلينى در حسن كالصحيح روايت كرده است از معاوية بن عمّار كه حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه فرمودند كه هر كه احرام گيرد از تنعيم كه يك فرسخى مكه معظمه است از راه مدينه مشرفه پس قطع نكند تلبيه را تا نظر نكند بمسجد و عبارت متن اين است كه‌