باب من ياخذ حجّة فلا يكفيه‌

(روى علىّ بن مهزيار عن محمّد بن اسماعيل قال أمرت رجلا ان يسال ابا الحسن صلوات اللَّه عليه عن الرّجل ياخذ من رجل حجّة فلا تكفيه أ له ان ياخذ من رجل اخر حجّة اخرى فيتّسع بها و تجزئ عنهما جميعا او يتركهما جميعا ان لم تكفه إحداهما فذكر انّه قال احبّ إليّ ان تكون خالصة لواحد فان كانت لا تكفيه فلا ياخذها)

اين بابى است در آن كه شخصى اجرت حجى بگيرد و از جهة خرجى راه كافى نباشد.

به چهل سند صحيح منقولست از محمد كه گفت شخصى را گفتم و مى‌بايد كه ثقه باشد تا محمد به او اعتماد كرده باشد كه سؤال كند از حضرت امام ابو الحسن الرضا يا حضرت امام على النقي صلوات اللَّه عليهما پرسيد از حال شخصى كه از شخصى اجرت حجّى را بگيرد و او را كافى نباشد آيا مى‌تواند از شخصى ديگر حجه ديگر بگيرد و بهر دو او را توسعه حاصل شود كه تواند رفت و مجزى باشد از هر دو يا هيچ يك را نگيرد هر گاه كل واحد كفايت نكند پس آن مرد گفت كه حضرت فرمودند كه آن چه محبوبست نزد من آنست كه خالص باشد از جهة يك كس و اگر كافى نباشد نگيرد آن را و عمل اصحاب بر اين است.