باب الرّجل يوصى بحجّة فيجعلها وصيّه فى نسمة

(روى ابن مسكان قال حدّثنى ابو سعيد عن ابى عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه انّه سئل عن رجل اوصى بحجّة فجعلها وصيّة فى نسمة قال يغرمها وصيّه و يجعلها فى حجّة كما اوصى فانّ اللَّه عزّ و جلّ يقول‌ فَمَنْ بَدَّلَهُ بَعْدَ ما سَمِعَهُ فَإِنَّما إِثْمُهُ عَلَى الَّذِينَ يُبَدِّلُونَهُ‌)

اين بابيست در حكم كسى كه وصيت كند كه از جهة او حجى اخراج كنند و وصى او بنده بخرد و آزاد كند.

و منقولست در صحيح از عبد اللَّه كه گفت حديث كرد مرا پدرم ابو سعيد و مشتركست ميان ثقات و غير ثقات و بعيد نيست كه قماط ثقه باشد، و على اى حال ضرر ندارد چون صحيح است از عبد اللَّه و او از اهل اجماعست و مع هذا موافق ظاهر آيه كريمه است كه گفت سؤال كردند از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه از شخصى كه وصيّت كند كه حجى از جهة او استيجار كنند و وصى بنده بخرد و آزاد كند حضرت فرمودند كه وصى غرامت مى‌كشد از مال خود مقدار آن زر را و استيجار حج مى‌كند چنانكه وصيّت كرده است به درستى كه حق سبحانه و تعالى مى‌فرمايد كه هر كه تغيير كند وصيّت را پس نيست گناه او مكرر بر كسانى كه تبديل مى‌نمايند.

و ظاهر حديث آنست كه بنده آزاد مى‌شود، و اكثر علما تفصيلى‌