للورثة ان لم يكن عليه دين قلت أ رأيت ان كانت الحجّة تطوّعا ثمّ مات فى الطّريق قبل ان يحرم لمن يكون جمله و نفقته و ما معه قال يكون جميع ما معه و ما ترك للورثة الّا ان يكون عليه دين فيقضى عنه او يكون اوصى بوصيّة فينفذ ذلك لمن اوصى له و يجعل ذلك من ثلثه)

و به نوزده سند صحيح و چهار حسن كالصحيح منقولست از بريد كه گفت سؤال كردم از حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه عليه از شخصى كه بيرون رود بحج و شترى و نفقه و توشه راهى داشته باشد و در راه بميرد چه بايد كرد حضرت فرمودند كه اگر پيشتر حج واجب خود را نكرده باشد و نو حاجى باشد و داخل حرم شده بميرد اين حج مجزى است از حجة الاسلام او اگر چه پيشتر در ذمه‌اش قرار گرفته باشد و اگر بميرد پيش از آن كه داخل حرم شود و نو حاجى باشد و حج در ذمه‌اش قرار گرفته باشد يا اعم از آن كه قرار گرفته باشد يا نگرفته باشد چنانكه ظاهر لفظ است مى‌گردانند شتر و توشه و نفقه و هر چه با خود دارد در حجة الاسلام، يعنى از جهة او نايب مى‌گيرند اگر چه همه را بايد داد، و بعضى از آنجا كه مرده است يا اعم به آن كه در ميقات از جهة او مى‌گيرند، يا اگر از آنجا كه مرده است وفا كند از آنجا و الا پس به آن چه وفا كند تا ميقات و اگر چيزى زياد آيد به آن كه آن چه با خود دارد زياده از اجرت حج باشد آن زيادتى از ورثه است اگر دينى در ذمه‌اش نباشد.

عرض نمودم كه بفرماييد اگر اين حج سنّت باشد و در راه پيش از احرام بميرد يا پيش از دخول حرم آن چه با اوست از شتر و توشه و غير آن از كيست حضرت فرمودند كه هر چه گذشته است از ورثه است مگر آن كه دينى در ذمه‌اش باشد كه آن را اوّلا ادا مى‌كنند يا وصيتى كرده باشد صرف‌