بندند و او را غسل احرام بدهند و در عرفات و مشعرش برند پس چون روز عيد شود بدل از او رمى كنند و سرش را بتراشند و او را بر دور خانه بگردانند و هم چنين در صفا و مروه بگردانند و اگر حج تمتع باشد و ولى هدى نداشته باشد بدل از آن روزه مى‌گيرد

(و ساله سماعة عن رجل امر غلمانه ان يتمتّعوا قال عليه ان يضحّي عنهم قلت فانّه اعطاهم دراهم فبعضهم ضحّى و بعضهم أمسك الدّراهم و صام قال قد أجزأ عنهم و هو بالخيار ان شاء تركها قال و لو انّه أمرهم فصاموا كان قد أجزأ عنهم)

و منقولست در موثق از سماعه كه گفت سؤال كردم از آن حضرت از شخصى كه امر كند غلامان خود را كه حج تمتع كنند حضرت فرمودند كه بر او لازم است كه هدى به ايشان دهد تا بكشند عرض كردم كه به ايشان دراهم داد كه گوسفند بخرند و بكشند بعضى قربانى كردند و بعضى زر را نگاه داشتند و روزه گرفتند حضرت فرمودند كه از ايشان روزه مجزيست و اگر همه را بدل از هدى مى‌فرمود كه روزه بگيرند از ايشان مجزى بود و از آخر حديث ظاهر شد كه امر به هدى بر سبيل استحبابست.

و در موثق كالصحيح و قوى كالصحيح على ابن ابى حمزه امر بذبح از ايشان شده است و بر سبيل استحباب مؤكد است و احوط آنست كه قربانى را ترك نكنند

[حج كردن بچه مميز]

(و روى صفوان عن اسحاق بن عمّار قال سالت ابا الحسن صلوات اللَّه عليه عن ابن عشر سنين يحجّ قال عليه حجّة الاسلام اذا احتلم و