پس از او جعفر آن شير هشيوار

به ميدان شد چو عمّ خويش طيّار

شد از شمشير شبل شير يزدان‌

فراوان كشته از اولاد شيطان‌

سپاهى را نمود از زين نگونسار

به تيغ تيز آن مير سپهدار

ز بسيارىّ زخم تير و خنجر

ز زين افتاد شبل شير داور

به جنّت شد به نزد مير طيّار

به زد پر تا بر سلطان كرّار

چو عبد اللَّه و جعفر را ز ميدان‌

سوى باغ جنان بردند شادان‌

بشد عثمان سوى ميدان پيكار

بكشت از دشمنان، مردان بسيار

چه إخوان دگر آن شير يزدان‌

روان فرمود جمعى سوى نيران‌

همى افكند از كوفى سر و دست‌

همى بست و همى كشت و همى خست‌

گرفت از دشمنان كين برادر

از آن پس داد در راه خدا سر

فتاد از باره شبل شير يزدان‌

شد اندر دم به نزد باب و اخوان‌

چو عبّاس آن سپهسالار عشّاق‌

بديد آن عهد و آن پيمان و ميثاق‌

ز اخوان شد در آن دم سخت خوشنود

همى گفت آرزوى من همين بود

كه پيش روى اين سلطان بى‌يار

ابا اعداى خود سازند پيكار

ابا روى نكو اين نازنينان‌

شدند اندر بر شاه رسولان‌

دگر ز اخوان شه هر كس كه بودى‌

تمنّاى جهاد از شه نمودى‌