نديد او پادشاهى در مقابل‌

نه او را مدّعى مردى مقاتل‌

چو خود را ديد مير ملك و لشكر

نبرد آورد با خلّاق داور

چو اندر خون يزدان پنجه آلود

ز خجلت سر به زير افكند نمرود

قضا طرّاح شد طغيان مؤسّس‌

قدر معمار و چرخ آمد مهندس‌

فلك تا بوده اين بود تو را كار

كه كين‌جوئى ز آل اللَّه اطهار

به خون بت پرستان ستمگر

كشى كيفر ز اولاد پيمبر

سر سرّ الاه و فرزند رحمت‌

بريدى با هزاران رنج و زحمت‌

جز از پور معاويّه زنا زاد

كه فرمودت سپهرا خانه آباد

مشو غرّه كه كارم مكر و كين است‌

كه سازنده تو خير الماكرين است‌

يك از عمّال ظلم و جور و كينه‌

وليد عتبه بود اندر مدينه‌

كه در عهد معاوى بود عامل‌

به عصر خويش كفرى بود كامل‌

بدوران يزيد آن كفر مطلق‌

نشد معزول آن بيگانه از حق‌

نوشت از بهر آن مردود كافر

ستان بيعت ز انصار و مهاجر

خصوص از سرور سالار امّت‌

حسين آن شاه برنايان جنّت‌

اگر كردت اطاعت شاه ذيجود

دگر ما را نباشد هيچ مقصود

و گر نه از تنش بردار آن سر

كه بودى زينت دوش پيمبر