خونخواهى دستخوش از دست رفتن نشود و خدا و پروردگارتان در كمينگاه است.

راوى گويد: به خدا سوگند، مردم را مى‌ديدم كه چون سرگشتگان مى‌گريستند و دستها را بر دهانهايشان نهاده بودند.

پير مردى را ديدم كه در كنارم ايستاده مى‌گريست و ريش وى از اشكش خيس شده بود و مى‌گفت: پدر و مادرم فدايتان، پيران شما بهترين پيران، جوانانتان بهترين جوانان و زنانتان بهترين زنان، و نسل شما بهترين نسلهايند، و هرگز خوار نگرديده كسى را توان برابرى با شما نيست.

[خطبه فاطمه صغرى سلام الله عليها]

زيد بن موسى‌[1] آورده از پدر و جدّش 7 كه فرمود: فاطمه صغرى 3 بعد از آن كه از كربلا وارد شد و فرمود:

حمد مر خداى راست به عدد ريگ و سنگريزه‌ها، و به وزن عرش تا خاك و فرش، او را مى‌ستايم و بدو ايمان دارم و بر او توكّل مى‌نمايم، و شهادت مى‌دهم كه معبودى جز او نيست و اين كه محمّد عبد و رسول اوست، و اين كه ذرّيه او در كنار شط فرات مذبوح شدند بدون آن كه كينه‌توز يا خواهان خاك باشند.

خداوندا! به تو پناه مى‌برم از اين كه با دروغى بر تو افتراء بندم، و چيزى بگويم كه خلاف آنچه باشد كه از گرفتن عهدها در امر وصايت علىّ بن ابى طالب نازل فرمودى، آن كه حقش را ربودند و بدون گناهى به قتل رسيد- آن گونه كه فرزندش ديروز به شهادت رسيد- و شهادت على در خانه‌اى از خانه‌هاى خدا، كه جمعى از مسلمانان (كه تنها با زبان مسلمان بودند) حضور داشتند، سرهايشان نابود باد، آنان كه در حيات و مماتش ستمى را از او نراندند، تا آن جا كه او را به سوى خود بردى، او كه ستوده سرشت و معروف المناقب، مشهور در هدايتگرى بود، خداوندا! هرگز در راه تو سرزنش سرزنشگرى او را از هدف باز نداشته و نه نكوهش نكوهش‌گرى، پروردگارا! او را در كودكى به اسلام هدايت فرموده، در بزرگى مناقب او را ستودى،

[1]- زيد بن موسى بن جعفر بن محمّد بن علىّ بن الحسين علوى طالبى، خونخواه، با ابو السرايا خروج كرد. وفات او حدود سال 250 ق. اتفاق افتاد.