نام کتاب : لهوف ت میر ابو طالبی نویسنده : سید بن طاووس جلد : 1 صفحه : 147
راوى گويد: سويد بن عمر بن ابى المطاع[1] كه مردى شريف و كثير الصلاة بود به
پيش تاخت، و چون شيرى از بند جسته ستيزيد و بر بلاياى نازله شكيبايى را به نهايت
برد، و بر اثر كثرت جراحات وارده كه توان جنبش را از وى گرفته بود بين كشتگان
افتاد تا وقتى شنيد كه مىگويند: حسين كشته شد، سويد حركتى به خود داد از موزهاش
كاردى درآورده و با دشمن جنگيد تا به درجه فائزه شهادت نائل آمد، رضوان اللَّه
عليه.
گويد: اصحاب حسين 7 در پيش رويش به جنگ پرداخته و چنان بودند كه شاعر گفت:
قوم اذا نودوا لدفع ملمة
و الخيل بين مدعّس و مكردس
گروهى كه اگر فرا خوانده
شوند براى دفع بلا بر اسبهاى نشان دار و رديف شده باشند
لبسوا القلوب على الدّروع و أقبلوا
يتهافتون على ذهاب الأنفس
دلها را بر روى زرهها
پوشيدهاند و در تسليم جان بر يك ديگر پيشتازند
[كسب اجازه على اكبر 7 براى مبارزه]
چون همه اصحاب به شهادت
رسيده و جز اهل بيت امام به جاى نماندند، علىّ بن الحسين 7- كه از همه
مردم زيباروىتر و از نظر اخلاق از همه نيكوتر بود- از پدرش كسب اجازت كرد و امام
وى را رخصت داد.
امام نظر نوميدانهاى به
فرزند افكند و چشمان مباركش فرو هشت و بگريست.
سپس فرمود:
(اللّهم اشهد، فقد برز
إليهم غلام أشبه الناس خلقا و خلقا و منطقا
[1]- نام سويد بن عمرو بن أبى المطاع خثعمى در
اكثر منابع آمده است. او مردى شريف و كثير الصلاة بوده، و يكى از دو نفر است كه با
حسين 7 تا آخر بپاييد، و بعد از شهادت امام شهيد شد، پس او آخر شهيد
است كه هانى بن ثبيت وى را كشت، خثعم بن انمار بن اراش از قحطانيه است.
رجال الشيخ، 74، المناقب 4/ 102،
كه در آن عمرو بن ابى المطاع جعفى آمده است. بحار 25/ 24، تسمية من قتل مع الحسين:
154 كه در آن سويد بن عمرو بن المطاع آمده است، أنصار الحسين: 91- 92.
نام کتاب : لهوف ت میر ابو طالبی نویسنده : سید بن طاووس جلد : 1 صفحه : 147