بر خلاف آن چه گفته ديگرى را دانشى است. اگر چيزى را با چيزى بسنجد رأى خود را تكذيب نمى‌كند و اگر مسأله‌اى براى او مبهم ماند آن را به سبب آگاهى خود از جهل خويش پوشيده مى‌دارد تا نگويند فلانى ناآگاه است و لذا بدون آگاهى اقدام مى‌كند. او به راهى درمى‌آيد كه پيش راه خود را نمى‌بيند و بر مركب شهوت سوار است. در نادانى‌ها بسيار اشتباه مى‌كند از آن چه نمى‌داند پوزش نمى‌خواهد تا سالم بماند و در علم، جواب دندان‌شكنى نمى‌دهد تا سود برد. روايات را به باد مى‌دهد مانند بادى كه گياه خشك و بى‌فايده را پراكنده مى‌كند. ميراث‌ها از او به آواز بلند مى‌گريند (كه به صاحبانش نرسيده) و خون‌ها (به زبان حال) از او در فغانند. او با داورى خود نواميس حرام را حلال و حلال را حرام كرده و از صادر كردن آن چه به او رسد سالم نمى‌ماند و از كوتاهى خود هم پشيمان نمى‌شود.

اى مردم! بر شما باد طاعت و شناخت كسى كه به جهالت نسبت به او معذور نخواهيد بود. پس علم همان است كه آدم و همه پيامبران افضل تا محمّد خاتم الأنبياء در خاندان پيامبرتان محمّد 6 فرود آورد. پس كجا سرگردانيد و به كجا روانيد؟ اى كسانى كه از پشت اصحاب كشتى نوح نجات يافتيد اين چونان همان كشتى است در ميان شما، پس بدان درآييد. همان گونه كه در آن نجات يافت هر كه نجات يافت در اين نيز هر كه بدان درآيد نجات يابد. من سوگند حق مى‌خورم كه در گرو سخن خويشم و من از روى بى‌ميلى به كارى نپردازم. واى به حال كسى كه از سوار شدن به اين كشتى باز ماند و واى بر كسى كه از سوار شدن به اين كشتى باز ماند. آيا سخن پيامبرتان در باره آن‌ها به شما نرسيده هنگامى كه در حجّة الوداع فرمود: من در ميان شما دو شى‌ء گرانبها مى‌نهم كه تا هنگامى كه به آن دو چنگ در زنيد گمراه نگرديد: كتاب خدا و خاندان من (اهل بيتم)، اين دو از يك ديگر جدا نمى‌شوند تا كنار حوض كوثر بر من وارد شوند، پس بنگريد چگونه در آن دو از پى من مى‌آييد. اين است همان آب نوشيدنى و گوارا و اين آب نمكين و شور كه بايد از آن كناره گيريد.

نيز مى‌فرمايد: مسأله‌اى از احكام دين از يكى از علما پرسيده مى‌شود. او به رأى خود راجع به آن فتوا مى‌دهد. همان مسأله از قاضى ديگرى سؤال مى‌شود، فتواى او بر خلاف قاضى اوّلى است، آن گاه ايشان با حكمهاى خلاف يك ديگر نزد پيشوايى گرد مى‌آيند كه‌