و يا دوست ناراحت گردد.
گاهى كه خلل به كار من يابد راه
كوشم كه نگردد از آن آگاه
ترسم كه از آن دشمن من شاد شود
يا دوست ملالتي بيابد ناگاه
سخاوت داشته باش 155- آنگاه كه دنيا به تو روى آورد تو هم در راه خدا به دوست و دشمن ببخش، زيرا دنيا تغييرپذير است.
156- (اگر نبخشى،) نه سخاوت به هنگام اقبال دنيا، مال تو را نابود مىكند و نه آنگاه كه در مسير رفتن است بخل آن را حفظ مىنمايد.
اى يافته از فيض الهى صد خير
بايد كه رسد فيض تو پيوسته به غير
از فقر مترس رو به درويشان كن
كه اين است طريق أهل معنى در سير
پوشاننده عيوب 157- ثروت زياد، عيب را مىپوشاند در نتيجه آنگاه كه ثروتمند دروغ مىگويد، دروغش قبول مىشود.
158- بيچارگى به عقل شخص ضربه مىزند و خويشاوندان فقير فردى را كه عاقل است، نادان مىشمارند.
هركس كه شود مال جهان را صاحب
گويند كه صادق است و باشد كاذب
معروف به ابلهى است داناى فقير
با آنكه بود بر همه اقران غالب