1447- اى سرچشمه و معدن عظمت، اى خداوند عزت و زيبائى اي هوشيارى
كه گناهكاران را كيفر مىدهى، اى صاحب كرم و بزرگوارى، چقدر بخشايندهاى.
اى أهل شرف يافته حشمت از تو
عالم همه گشته غرق نعمت از تو
جمعى كه دم از عالم معنى زدهاند
آموختهاند درس حكمت از تو
1448- (اي خدائى كه اينهمه علامت و امتيازها را دارى) مرا از جهنم
و ترس بزرگ آن حفظ كن و بمن پناه بده مرا از زندگانى پست جهنم و گرمى جاويدش و از
آب جوشانش خلاص كن و پناهم ده.
يا ربّ دل من ز خلق ناخوش برهان
وز دوزخ گرم و تاب و آتش برهان
تا چند به اين و آن تعلق ورزم
يكباره مرا از اين كشاكش برهان
توضيح: امام 7 در بيست و سه شعر خدا را با علامتهاى مختلف خواند و اينك خواستههاى خود
را شماره مىكند و اولين خواسته، نجات از آتش است و دنبال آن خواستههاى ديگر:
1449- دوست مرا قرآن قرار ده و جايگاهم را بهشت، از زنان زيبا بمن
تزويج كن و از جهنم امانم بده و در آسايشگاه بهشت قرارم نما.