1443- اى كسى كه مى‌بخشى و عطايت را كامل مى‌گردانى و آن را گوارا مى‌سازى و اي كسى كه براى پناهگاه كافى هستى و خودكفائى را بحد اعلى مى‌رسانى و از لطف بزرگت نعمتها را بحد كمال مى‌كشانى.

1444- اى پناهگاه ضعيف! اى تكيه‌گاه غم‌ديده! چقدر محبت دارى. نسبت بما لطف و مهربانى مى‌نمائى از وضع ما آگاه و به همه بخشش مى‌كنى.

1445- اى كسى كه هر جاندارى را با حكم برحق نابود مى‌سازى و اي كسى كه نابودى را بر تمام جهان در نظر گرفته‌اى و پرهيز از مرگ و نيستى سودى ندارد.

1446- اى خدا تو مرا مى‌بينى و من تو را نمى‌بينم، پروردگارى غير تو ندارم.

مرا بسوى راهنمائى خود بكشان و با توفيق خود كه مرا حفظ مى‌كند نگاهم بدار و به‌