11- تيره بختان سنگدل‌

در ادامه كيفر تبهكاران، مختار دستور داد كسانى را كه اسب بر پيكر مقدّس حسين تاختند، شناسايى و دستگير سازند. و از پى فرمان او ده تن را آوردند كه از جمله آنان: اسحاق حضرمى و احبش حضرمى بودند.

او دستور داد؛ آنان را بر چهره افكندند و دست‌ها و پاهاى آنان را با ميخ بر زمين دوختند و آن گاه سواران با اسب‌هاى خويش آنقدر بر پيكر آنان تاختند كه به زمين چسبيدند، سپس آنان را شعله‌ور ساختند.

12- غارتگران سراپرده حسين 7‌

از پى اين گروه، شمارى را آوردند كه در غارت سراپرده فرزندان پيامبر شركت داشتند.

در ميان آنان چهره‌هاى نفرت‌انگيزى چون:

عمران بن خالد، عبد الرّحمن بجلى، و عبد اللَّه بن قيس بودند.

مختار هنگامى كه چشمش به آنان افتاد، فرياد برآورد كه: هان اى كشندگان صالحان و شايسته كرداران! اى قاتلان سالار جوانان اهل بهشت! شما بوديد كه خيمه‌هاى اهل بيت را غارت كرديد و اثاث و عطرهاى آنان را ميان خود تقسيم نموديد؟

امروز خدا از شما انتقام مى‌گيرد! و آن گاه دستور كشتن آنان را صادر كرد.

13- قاتل عبد اللَّه بن مسلم‌

و آن گاه «عمرو بن صبيح»، قاتل «عبد اللَّه بن مسلم» را آوردند و جريان جنايت او را به مختار گزارش كردند و گفتند كه بر پشت بام خانه‌اش مخفى شده بود.

او فرياد مى‌كشيد كه مرا به زور به كربلا بردند و جز زخمى ساختن ياران‌