حسين 7 كارى نكرده‌ام.

و مختار دستور داد: با نيزه آنقدر زخمى‌اش ساختند تا پيكرش پاره پاره شد. و بدينسان كيفر زخمى ساختن ياران حسين 7 را چشيد.[1] و[2]

ارزيابى شخصيّت مختار

او از چهره‌هاى نامدار، امّا ناشناخته و پر ماجراى تاريخ است. به همين دليل ديدگاهها در مورد او يكسان نيست.

1- برخى او را مى‌ستايند و كارهايش را، درست و خداپسندانه مى‌دانند و بر آنند كه انگيزه‌اش انسانى و هدفش عادلانه بود. بويژه كه قاتلان حسين 7 و يارانش را به كيفر شقاوتشان رسانيد و اين نشانه‌اى از درست انديشى و درست كردارى اوست. و در برخى روايات نيز از او و كارهايش به نيكى ياد شده و در حقّ او دعا شده است.

براى نمونه:

هنگامى كه سر «عبيد» و «عمر سعد» را به سوى چهارمين امام نور فرستاد، آن حضرت با ديدن آن سرهاى پليد، سپاس خدا گفت و فرمود: خدا به مختار پاداش خير دهد.[3] و حضرت باقر 7 به پسر «مختار» كه «حكم» نام داشت، فرمود: خداى پدرت را رحمت كند كه خونهاى بناحق ريخته‌شده ما را، طلب كرد و قاتلان عزيزان ما را كشت.[4] و از ششمين امام نور آورده‌اند كه: بانوان هاشمى پس از شهادت حسين 7 خود را نياراستند و خضاب نكردند تا آن گاه كه مختار سر عبيد و عمر سعد و برخى ديگر

[1]- تاريخ طبرى، ج 6، ص 65.

[2]- در نوشتن اين بخش از اين منابع استفاده شده است:

: تاريخ طبرى، ج 5 و 6؛ امالى طوسى؛ مثير الاحزان؛ بحار الانوار، ج 45.

[3]- رجال كشّى، ج 1، ص 341.

[4]- همان مدرك.