مى‌دهند، محبت آنان را در قلب ساير مؤمنان قرار دهد. و معنايش اين گونه مى‌شود كه: «من آنان را محبوب قلوب نموده‌ام».

(1) باز از آيه‌ أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ‌[1]، اشكال گرفته‌اند كه از غيب نوشتن يعنى چه؟ در حالى كه قريش بى‌سواد بودند پس چگونه آنان را نويسنده قرار داده است؟

پاسخ اينكه: معناى نوشتن و كتابت در اينجا حكم است؛ يعنى آيا نزد آنان علم غيب است كه آنان حكم مى‌كنند و مى‌گويند: بر تو غلبه مى‌كنيم و تو را طرد مى‌نماييم و پيروزى با ماست نه با تو؟ و مانند اين شعر «جعدى» است كه مى‌گويد:

يعنى «حكم مى‌كند». مثل آن است اين آيه شريفه: وَ كَتَبْنا عَلَيْهِمْ فِيها أَنَّ النَّفْسَ بِالنَّفْسِ‌[3].

و مانند فرمايش پيامبر به صاحبان دعواست كه فرمود: و الذى نفسى بيده لاقضين فيكما بكتاب اللَّه‌[4]؛ يعنى «به حكم خدا»؛ زيرا منظورش رجم و عذاب بود، در حالى كه اين در ظاهر كتاب خدا نيست.

در آيات‌ وَ قُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ كَما أَنْزَلْنا عَلَى الْمُقْتَسِمِينَ الَّذِينَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِينَ‌[5].

و: لَهُمْ دَرَجاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ، كَما أَخْرَجَكَ رَبُّكَ مِنْ بَيْتِكَ‌

[1] يعنى:« و يا آنان علم غيب دارند و مى‌نويسند»،( سوره طور، آيه 41).

[2] يعنى:« دوستى چيست كه به بلاء مايل مى‌شود، اين حكم خداوند نيست كه او بنويسد».

[3] يعنى:« بر آنان نوشتيم( حكم كرديم) كه نفس در مقابل نفس قصاص مى‌شود»،( سوره مائده، آيه 45).

[4] يعنى:« سوگند به كسى كه جانم به دست اوست در ميان شما دو نفر، با كتاب خدا( حكم خدا) قضاوت مى‌كنم».

[5]( سوره حجر، آيه 89- 91).