(1)

وجود سنّتهاى پيامبران در وليعصر (عج)

(2) امام صادق- 7- فرمود: موسى بن عمران- على نبيّنا و 7- بعد از هشتاد دروغگو، قيام كرد. در قائم از ما سنّتى از موسى است و آن مخفى بودن ولادتش و غايب بودن از قومش مى‌باشد. و در او سنّتى از يوسف- 7- است.

گفته شد: مثل اينكه تو اخبار و غيبت او را ياد آورى مى‌كنى. فرمود: اين را جز خوك نمايان انكار نمى‌كند. برادران يوسف او را نمى‌شناختند تا اينكه به آنان گفت: من يوسف هستم. همين طور قائم ما در بازارهاى آنان راه مى‌رود و روى فرشهايشان پامى‌گذارد و آنان او را نمى‌شناسند تا اينكه خداوند اذن دهد و او خود را به آنان بشناساند[1].

عده زيادى از مردم، خضر را در مكه در طواف كعبه مى‌بينند يا در بيابانها وقتى كه گمشدگان را راهنمائى مى‌كند و يا در دريا هنگام غرق كشتى كه آن را حفظ مى‌كند، اما او را در آن حال نمى‌شناسند، ولى وقتى كه رفت و ناپديد شد با قرائنى مى‌فهمند كه او «خضر» است‌[2].

همين طور است صاحب امر، عده زيادى از مردم او را در هر زمان و مكانهاى مختلف هنگام وقوع بلايى بر مسلمانان با صفات و هيئت خودش مى‌بينند، ولى او را نمى‌شناسند. و او كسانى را كه نيت بد به مسلمانان داشته باشند يا بخواهند آنان را به قتل برسانند يا تبعيد كنند، دفع مى‌كند. و اين مسائل زيادتر از اين است كه در يك كتاب بزرگى جا بگيرند و معتمدين، آنان را نقل كرده‌اند و فهميده‌اند كه جز «مهدى آل محمّد»- 6- نيست. و اين از معجزات آشكار است و نظائرى در پيامبران قبلى دارد.

[1] اصول كافى: 1/ 236، حديث 4.

[2] وسائل الشيعه: 8/ 458، حديث 1.