دهم و نگهبان آنچه نزد من به وديعه گذاشته است باشى. و اين وصيتنامه زير سر من است، وقتى كه من فوت كردم تو آن را بردار و در آن زبده و برگزيده علم و اسم اكبر خداوند و هر چه از امر دينت كه به آن احتياج پيدا مى‌كنى وجود دارد. آن صحيفه‌اى است كه با آدم- 7- از بهشت فرود آمد. و وقتى كه آدم- 7- وفات نمود پسرش شيث آن را بر كمرش بست. آن وقت حضرت جبرئيل- 7- به او خطاب كرد: چه كسى چون توست اى شيث كه خداى متعال تو را به امرى با عظمت مخصوص گردانيد و سرور كرامتش را به تو عطا فرمود و لباس عافيتش را به تو پوشانيد. و حضرت شيث- 7- بعد از وفات پدرش، همه اسما و تمامى زبانهاى ملائكه را مى‌دانست و اين معجزه او بود.

(1) و همچنين حضرت على بن ابى طالب- 7- بعد از پيامبر، همه زبانها را مى‌دانست و امام حسن- 7- نيز بعد از پدرش چنين بود و امام حسين- 7- هم بعد از امام حسن- 7- تمامى زبانهاى جن و انس و فرشتگان و زبان پرندگان و صداى همه حيوانات را مى‌دانست. و همچنين امام سجّاد- 7- و بقيّه امامان معصوم- :- به چيزى جاهل نبودند. و اين خود معجزه‌اى شگفت‌انگيز براى آنان است.

و حضرت شيث به كمك جبرئيل پدرش را غسل داد و على- 7- نيز رسول خدا- 6- را غسل داد و در حالى كه جبرئيل او را كمك مى‌كرد. و وقتى كه آدم- 7- به خاك سپرده شد، قابيل از پشت كوهى كه از ترس پدرش به آنجا گريخته بود، فرود آمد و به «شيث» گفت: اگر چيزى از وصيت پدرت به زبان بياورى همان طور كه برادرت را كشتم تو را نيز خواهم كشت.

لذا جريان امور و حكمرانى در ظاهر به دست قابيل بود[1] و شيث معالم دين را تثبيت و حفظ مى‌كرد تا اينكه خداى متعال قابيل را از بين برد و بعد از قدرت او كارها به پسرش موكول شد و شيث با او مدارا مى‌كرد. و بعد از هلاكت او نيز

[1] بحار: 11/ 262، حديث 11.